Κάθεται συνήθως στο μικρό ισόγειο μπαλκονάκι της και παρατηρεί τα φύλλα της νεραντζιάς, τους οδηγούς που παρκάρουν και τα ρούχα που απλώνουν οι γείτονες στα απέναντι μπαλκόνια. Ναι, τα ρούχα. «Κoίτα πόσα σεντόνια έχει η κυρία απέναντι», μου είπε μια μέρα που την καλημέρισα περνώντας. Έχει ασημένια μαλλιά, λεπτή σιλουέτα και κενό βλέμμα. Η απάντησή της στην τυπική ερώτησή μου «Τι κάνετε;» ανατριχιαστική. «Πιάνω χώρο», είπε. «Α, και πότισε λίγο τα μυρωδικά σου, γιατί άρχισαν να στεναχωριούνται».
Της ζήτησα να μου προσέχει τέσσερις γλάστρες, μία με δεντρολίβανο, μια άλλη με βασιλικό, μία με μαϊντανό και μία με θυμάρι. Φούντωσαν τα μυρωδικά, λαμπύρισαν, ευωδίασαν τα μικρά τους φύλλα. Μαζί τους λαμπύρισε και το βλέμμα της, οι γλάστρες από τέσσερις έγιναν δέκα και η απάντησή της έγινε: «Ε, τι να κάνω, φροντίζω τα φυτά». Και φτιάξαμε την πιο ευωδιαστή γκρεμολάτα, όχι με 3 υλικά, όπως την κάνουν οι γείτονες, αλλά με τόσα όσες είναι και οι γλάστρες της.
Ψιλοκόβουμε λίγο σκόρδο, φρέσκο δεντρολίβανο, βασιλικό, θυμάρι, ρίγανη, φασκόμηλο, μαϊντανό, λεμονόχορτο, γενικώς όσα ολόφρεσκα, καλά πλυμένα και στεγνωμένα μυρωδικά θέλουμε. Ανακατεύουμε και ξύσμα από λεμόνι και το πασπαλίζουμε παντού: σε πιλάφια και ριζότι, σε κοκκινιστά μοσχάρια, σε κότες και καπόνια στην κατσαρόλα, σε αγριογούρουνα στον φούρνο, σε σούπες, ψάρια και θαλασσινά. Δίνει δροσιά, άρωμα και ζωντάνια.