Σας έχω πει ότι ανέκαθεν με σαγήνευαν τα μη μετρήσιμα πράγματα; Πάντα ένιωθα ένα μυστήριο γύρω από όλα αυτά που δεν είναι πεπερασμένα στοιχεία μιας βάσης δεδομένων, αλλά που σε πολλές περιπτώσεις είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά.
Στις καλλιέργειες, για παράδειγμα, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κάποιος το pH ενός εδάφους, τη χημική του δομή, την ηλεκτρική του αγωγιμότητα, τα βασικά στοιχεία του καιρού και πολλά ακόμα, αλλά μήπως είναι καιρός κάποια στιγμή να μιλήσουμε και για κάποια άλλα στοιχεία, άυλα, ασαφή, για πολλούς γραφικά, σίγουρα όμως πολύ σημαντικά για τη ζωή μας; Παρατηρώ την παρασκευή του κρασιού, για παράδειγμα, και αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται ο ίδιος καλλιεργητής, στον ίδιο τόπο, με τις ίδιες τεχνικές, τη μία χρονιά να βγάζει εξαιρετική ποιότητα και την άλλη όχι. Πώς μετριέται άραγε η γεύση; Πώς μετριέται η εξέλιξη του καιρού σε βάθος χρόνου;
Πώς μετριέται η εμπειρία; Πως μετράμε αυτή καθαυτή την ποιότητα της εμπειρίας; Πώς ένας καλλιεργητής μπορεί να προβλέψει, να παρατηρήσει, να διαγνώσει και τελικά να επαναφέρει την ισορροπία στα φυτά του; Μόνο ανάγοντας αυτά που του συμβαίνουν σε παλαιότερα αντίστοιχα περιστατικά.
Τα φυτά είναι σαν μωρά παιδιά. Θέλουν ταυτόχρονα πατρική προστασία και μητρική στοργή για να πάνε καλά. Χρειάζονται διαρκή επαγρύπνηση, παρατήρηση και συνεχείς βοηθητικές παρεμβάσεις. Είναι τόσο ευμετάβλητα τα πράγματα, που, αν μείνουμε σε ένα προδιαγεγραμμένο μοντέλο και μοτίβο, το πιθανότερο είναι να αποτύχουμε.
Ο λαός μας, θέλοντας να δείξει το πόσο απρόβλεπτη και χαοτική είναι η φύση, συνηθίζει να λέει για τους γεωργούς: «Δούλεψε όσο μπορείς και θα σου δώσει όσα θέλει».
Δυστυχώς, βάλαμε σε ένα αμείλικτο ντετερμινιστικό σύστημα δεδομένων όλη μας τη ζωή και αφήσαμε εντελώς εκτός όλα εκείνα που δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Όλα αυτά που δίνουν αξία στη ζωή μας και τα οποία, εντελώς συμπτωματικά, είναι μη μετρήσιμα.
Μπορεί κάποιος να έχει εξαιρετικές σπουδές, έναν έτοιμο, στρωμένο επαγγελματικό στίβο, αλλά ποιος θα βεβαιώσει με σιγουριά ότι αυτό που μοιάζει σίγουρο είναι και αυτό που θα τον κάνει ευτυχισμένο; Είναι πράγματι το κατάλληλο γι’ αυτόν; Βρίσκει νόημα και αξία σε αυτό που κάνει; Έχει την αίσθηση της ολοκλήρωσης, της καταξίωσης, της επιβεβαίωσης ότι επέλεξε το σωστό; Κάποιοι τυχεροί το καταλαβαίνουν νωρίς. Κάποιοι άλλοι περνούν μεγάλο μέρος ή και όλη τη ζωή τους κάνοντας κάτι αδιάφορο απλώς επειδή έτσι «έτυχε».
Υπάρχει άραγε τρόπος να μετρηθεί το συναισθηματικό δέσιμο ενός ανθρώπου με την εργασία του; Φυσικά και όχι. Υπάρχει μια φράση για την πατρότητα της οποίας ερίζουν ο Albert Einstein και ο George Pickering: «Ό,τι μετριέται δεν μετράει πάντα και ό,τι μετράει δεν μετριέται πάντα». Πόση συμπυκνωμένη σοφία υπάρχει σε αυτές τις λίγες λέξεις.
Τοποθετήστε λοιπόν τα μετρήσιμα πράγματα εκεί ακριβώς που τους αρμόζει. Δώστε σημασία και αξία στα μη μετρήσιμα. Σε όλα αυτά τα μικρά και φαινομενικά ασήμαντα της καθημερινότητας που τα έχουμε παραμερίσει. Αρχίστε σήμερα κιόλας να σκέπτεστε και να λειτουργείτε με την καρδιά σας. Στο κάτω κάτω της γραφής η ζωή, η δημιουργία, η φύση είναι… έρωτας!
Για ερωτήσεις, απορίες κ.λπ. μη διστάσετε να επικοινωνήσετε στο [email protected]