Ταχυφαγείο: Εστιατόριο γρήγορης εξυπηρέτησης. Συνώνυμο: φαστφουντάδικο. «Oι νέοι σήμερα έχουν εγκαταλείψει την παραδοσιακή κουζίνα. Συχνάζουν σε ταχυφαγεία που προσφέρουν φαγητά αμφίβολης ποιότητας».
Tα παραπάνω λόγια προέρχονται από διαδικτυακό λεξικό ευρείας αποδοχής, περιγράφουν σχεδόν εκδικητικά, συκοφαντούν και διαβάλλουν χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τους νέους, υποβαθμίζοντάς τους ως ελαφρόμυαλους, άβουλους καταναλωτές, οπαδούς της «νέας», πολύ παλιάς (αν ήξεραν), κουλτούρας του φαγητού του δρόμου.
Περί της παλαιότητας του φαγητού του δρόμου ο σεφ Davinder Kumar, πρόεδρος του Indian Culinary Forum, θεωρεί πως πρωτοπόρος ήταν η αρχαία Ελλάδα, όπου μπορούσε κανείς να βρει και να καταναλώσει στον δρόμο φρέσκα μικρά τηγανητά ψαράκια.
Το ότι το τελευταίο στάδιο του μαγειρέματος-ψησίματος κάποιου προϊόντος διαρκεί λίγα λεπτά δεν αναιρεί τον κόπο και τη μαεστρία που καταθέτουν καθημερινά οι αναρίθμητοι εργάτες της εστίασης στη χρονοβόρα προετοιμασία που απαιτείται για την παρασκευή των φαγητών τα οποία σερβίρονται σε εστιατόρια-καντίνες.
Μπορείς να φας το σουβλάκι σου αργά αργά και να πιεις την μπίρα σου αραχτός σε ένα παγκάκι, απολαμβάνοντας τη θέα, όπως μπορείς να καταναλώσεις ένα μενού τριών πιάτων σε ένα καθωσπρέπει εστιατόριο σε λίγα λεπτά. Επομένως, η ταχύτητα στην κατανάλωση δεν έχει να κάνει με την ταχύτητα στην εξυπηρέτηση. Έχει να κάνει με την όρεξη ή τη λαιμαργία του καταναλωτή. Ταχυφαγείο όχι, ταχυφάγος μπορεί.
Επίσης, τα οφέλη της αργής κατανάλωσης του φαγητού, ό,τι και να ’ναι αυτό, είναι πολλά. Κρατάς τα δόντια σου σε καλή υγεία, καταλαβαίνεις τις γεύσεις πιο έντονα, χωνεύεις πιο εύκολα, χορταίνεις με μικρότερες ποσότητες.
Ακούς, Βαγγέλη;
*To άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στον Γαστρονόμο Ιουλίου, τεύχος 159.