Με το φαρδύ πουκάμισο του μπαμπά, τη σκούρα μονοχρωμία στα ρούχα και αξεσουάρ, τα μακριά αφράτα πουλόβερ που έκρυβαν τους καρπούς των χεριών και άφηναν εκτεθειμένα μόνο τα δάχτυλα και το φοβερό μακιγιάζ στα μάτια με το μαύρο μολύβι ολούθε, διαμορφώθηκε η αισθητική μου στα κρίσιμα εκείνα χρόνια. Το ένα μου μάτι, το αριστερό, γλυκοκοιτούσε τα υπέρκομψα ταγέρ με το τρουά καρ μανίκι των ηλικιωμένων κυριών που έπιναν τον καφέ τους στην πλατεία Εξαρχείων και σε αυτήν του Κολωνακίου, θαύμαζε τις φωτό με τους διακεκριμένους επισκέπτες του διάσημου ξενοδοχείου του Συντάγματος με τα παντελόνια κάπρι, τις μπαλαρίνες και τα καπέλα, καθώς και τα λινά κοστούμια των κυρίων, και υποσχόταν στο δεξί ότι έτσι κάπως θα είναι όταν μεγαλώσει. Μαζί όμως με το μεγάλωμά μου άλλαξαν και οι καιροί.
Η τελευταία εικόνα από το διάσημο ξενοδοχείο ήταν ένας κύριος με πανάκριβο σακίδιο στην πλάτη, από το οποίο κρέμονταν επίσης πανάκριβα αρβυλάκια. Χμ. Ήρθε μάλλον ο καιρός για κόκκινο κραγιόν, τακούνι παπαγαλάκι, δαντέλες, περίτεχνες καρφίτσες σε μεταξωτές εσάρπες και φυσικά για καφέ και πάστα φλόρα με κομψούς συνδαιτυμόνες:
Ζυμώνουμε 700 γρ. αλεύρι, 1 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ, 250 γρ. βούτυρο, 1 αυγό, 150 γρ. ζάχαρη, 100 ml μπράντι μαζί με λίγο γάλα, τόσο όσο χρειαστεί για ένα λείο και σφιχτό ζυμάρι. Αφήνουμε να ξεκουραστεί στο ψυγείο για 30 λεπτά. Κρατάμε ένα κομμάτι ζύμης στην άκρη και το υπόλοιπο το στρώνουμε σε ταρτιέρα. Απλώνουμε σπιτική μαρμελάδα βερίκοκο, περίπου 500 γρ. Πλάθουμε λεπτά μπαστουνάκια με τη ζύμη που κρατήσαμε και στολίζουμε το γλυκό. Ψήνουμε για 45 λεπτά, μέχρι να ροδίσει και να γίνει τραγανή.