«Το χρώμα της γης, το χρώμα του χώματος έχει η Κρήτη. Τη σκέφτεσαι και δεν εμφανίζονται στα μάτια σου θάλασσες, γαλανά και μπλε και μαβιά νερά, ούτε ειδυλλιακά δειλινά. Αυτά ακολουθούν όταν πια παραμερίσουν οι αρχικές εικόνες. Τα χθόνια χρώματα. Τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα μαύρα. Ζυμωμένα και τραγουδιστά. Σαν να ’χεις σκάψει βαθιά στο βουνό και να ’χεις βρει την άκρη και την αρχή. Το βαθύ καστανό του ποτισμένου χωραφιού, το πιο στεγνά γκριζωπό του ανεμοδαρμένου, να μαυρίζει πάνω στα βουνά, να ανοίγει και να μαλακώνει στο οροπέδιο. Όλα να φωνάζουν τη γονιμότητα και τη βαθιά γη. Τα έγκατα του λαβυρίνθου.
Κι αυτό ορίζει και τη μία όψη του φαγητού της – από τους ασκόλυμπρους έως τους χοχλιούς όλα δηλώνουν τη σχέση και το δέσιμο με τα βάθη της ιστορίας και της γης. Ρίζες και βολβοί, ζωμοί ζωογόνοι μέσα σε μια μοναδική οικονομία και πολιτισμό της κοινότητας, του τραπεζιού, μαρτυρούν και υμνούν τις άλλες, τις αόρατες ρίζες που καθορίζουν.»
Ένα απόσπασμα από το κείμενο της Αναστασίας Λαμπρία από το μεγάλο αφιέρωμα του Γαστρονόμου στην κρητική κουζίνα του καλοκαιριού.
Γαστρονόμος. Αυτή την Κυριακή 12/07 με την Καθημερινή.