«Πληθωρική, πολυσυλλεκτική και όμως λιτή και με ξεκάθαρη μεσογειακή ταυτότητα. Η αγιορείτικη κουζίνα βασίζεται στο λάδι, στα χόρτα, στα όσπρια, στο ψάρι και στα θαλασσινά, χρησιμοποιεί άφθονα μυρωδικά και μπαχαρικά, αξιοποιεί τεχνικές παλιές και καινούργιες. Προϊόν μακραίωνης παράδοσης, εγκολπώνει επιρροές που ανανεώνουν, χωρίς να αλλοιώνουν, τον χαρακτήρα της. Προϊόν κοινού βίου, αποσκοπεί στο να ευχαριστήσει άπαντες».
»Καθοριστικός για τη διαμόρφωση της ταυτότητάς της είναι ο βασικός κανόνας που διέπει την καλογερική διατροφή: οι μοναχοί στα κοινόβια μοναστήρια δεν επιτρέπεται να τρώνε κρέας και προϊόντα ζωικά. Ψάρι είναι το “καλό” φαγητό των γιορτών, των πανηγύρεων, του Πάσχα. Τον υπόλοιπο χρόνο τρώνε λαχανικά, όσπρια, ζυμαρικά, θαλασσινά. “Αυτοί οι περιορισμοί σε αναγκάζουν να γίνεις ευρηματικός”, εξηγεί ο πατέρας Επιφάνιος. “Το χταπόδι πρέπει να μάθεις να το κάνεις με πολλούς τρόπους, για να μην το βαρεθείς. Μάλιστα, αν σκεφτείς πως στα μοναστήρια περίπου 200 μέρες τον χρόνο τρώνε αλάδωτα φαγητά [σ.σ.: Δευτέρες, Τετάρτες, Παρασκευές, τη νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής, των Αγίων Αποστόλων και του Δεκαπενταύγουστου], πρέπει τις μέρες που φτιάχνεις λαδερό ή ψάρι, να το κάνεις πολύ εύγευστο”».
»Βασικό χαρακτηριστικό της αγιορείτικης κουζίνας είναι το αργό μαγείρεμα. Υπάρχει το fast food, το slow food και το καλογερικό», εξηγεί γελώντας ο γέρων Επιφάνιος. “Δεν υπάρχει άγχος, βιασύνη. Το καλό φαγητό θέλει τον χρόνο του”».
Απόσπασμα από το κείμενο του Άγγελου Ρέντουλα για το βιβλίο «Η καλοκαιρινή κουζίνα του Αγίου Όρους από τον Μοναχό Επιφάνιο» που κυκλοφορεί αυτή την Κυριακή με την Καθημερινή. Το βιβλίο περιλαμβάνει 30 πρωτότυπες συνταγές του μοναχού Επιδάνιου, χωρισμένες στις εξής κατηγορίες: λαχανικά, θαλασσινά, όσπρια, ψάρια.
