Στα μέσα Απριλίου, αγρότες στην Κρήτη πετούσαν λαχανικά που δεν μπορούσαν να διαθέσουν, ενώ στις ΗΠΑ το κλείσιμο τριών μονάδων επεξεργασίας λόγω κρουσμάτων Covid προκάλεσε τη μείωση κατά 20% της διάθεσης χοιρινού κρέατος στην αμερικανική αγορά. Πολλά χωράφια στην Ελλάδα και στην Ευρώπη έμειναν χωρίς αγροτικά χέρια για τη συγκομιδή των προϊόντων, λόγω των κλειστών συνόρων, ενώ παρατηρήθηκαν και ελλείψεις στα ράφια των σούπερ μάρκετ. Όλα τα παραπάνω ανέδειξαν τις αδυναμίες της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας καθώς και τις προκλήσεις που έχουν να αντιμετωπίσουν κυβερνήσεις και επιχειρήσεις σε έκτακτες συνθήκες. Γι’ αυτό και οι κορυφαίοι διεθνείς οργανισμοί έσπευσαν να χτυπήσουν το καμπανάκι για τον τρόπο που παράγουμε και εμπορευόμαστε τρόφιμα και ταυτόχρονα εξέδωσαν οδηγίες και συμβουλές.
Ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για τα Τρόφιμα και τη Γεωργία, μεταξύ άλλων, ενθάρρυνε την υποστήριξη σε μικρούς παραγωγούς που βρίσκονται κοντά σε αστικά κέντρα. Η επαρκής χρηματοδότηση, η βοήθεια από τις τράπεζες, η εξάλειψη της γραφειοκρατίας, η εξεύρεση μεγάλων αποθηκευτικών χώρων και η υποστήριξη της μεταφοράς των προϊόντων είναι από τα κύρια ζητούμενα, έτσι ώστε να διευκολύνονται οι μικροί, ντόπιοι παραγωγοί και να συμβάλουν στην επάρκεια τροφίμων σε δύσκολες συνθήκες. Ανάμεσα στα μέτρα που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση για την οικονομία είναι και η σύσταση Κυβερνητικής Επιτροπής για την ανάπτυξη της εφοδιαστικής αλυσίδας.
Θα μπορέσουμε στο μέλλον να μειώσουμε την εξάρτησή μας από πολύπλοκες και χρονοβόρες αλυσίδες εφοδιασμού; Θα δοθούν κίνητρα ώστε να ενισχυθεί η μικρή, ντόπια παραγωγή; Θα βρεθούν οι τρόποι για να επεκταθεί και εδραιωθεί, εδώ στην Ελλάδα, στις δικές μας κουζίνες, η λογική του «από το χωράφι στο τραπέζι»; Τα κινήματα «διατροφής των 100 μιλίων», δηλαδή της αποκλειστικής κατανάλωσης προϊόντων που παράγονται σε ακτίνα 100 μιλίων από τον τόπο όπου ζούμε, μοιάζουν πιο αναγκαία και επίκαιρα από ποτέ.