Δεν έχουν περάσει παρά λίγα μόνο χρόνια από τότε που θεωρούσαμε την πίτσα junk food. Ανάμεσα στις κατεψυγμένες πίτσες του σούπερ μάρκετ και αυτές που έφερνε στην πόρτα μας η συχνά αμφιβόλου ποιότητας συνοικιακή πιτσαρία, δεν είχαμε μεγάλες προσδοκίες από αυτό το είδος φαγητού. Τον τελευταίο καιρό ωστόσο οι πιτσαρίες της πόλης μας εκπλήσσουν ευχάριστα. Από την πρώτη ύλη, τους φούρνους και την τεχνογνωσία, όλα αλλάζουν και εξελίσσονται προς το καλύτερο.
Διπλωμένα στη μέση, μαλακά και λεπτά όπως είναι, τρώγονται τα κομμάτια από την πίτσα του Granello (Περικλέους 18, Σύνταγμα, Τ/210-32.26.542). Σε έναν μικρό, μακρόστενο χώρο σε μια παράλληλη της Ερμού, βλέπουμε τον νεαρό Κυριάκο Λιοδάκη να ετοιμάζει το ζυμάρι με την φυσική προζύμη στο ανοιχτό παρασκευαστήριο. Στα πρότυπα της Νάπολης, η πίτσα βγαίνει από τον εντυπωσιακό ξυλόφουρνο με φουσκωτό στεφάνι και επίπεδη βάση. Δεν λείπουν τα σκασίματα και τα καψαλίσματα για έξτρα νοστιμιά. Προτιμάμε την κλασική Margherita, την Volcana με ντοματίνια, μοτσαρέλα, καυτερό λουκάνικο nduja και λάδι τσίλι. Τις τελευταίες εβδομάδες προστέθηκε στο μενού και η Imola που μας αρέσει πολύ, με πολύ λεπτές φέτες πατάτας, μοτσαρέλα, γκοργκοντζόλα και καπνιστή πανσέτα.
Είτε κάτω από τα δέντρα επί της πλατείας Μαβίλη είτε στο σπίτι, η πίτσα του Flower (Δορυλαίου 2, πλατεία Μαβίλη, Τ/210-64.65.029) είναι το ίδιο νόστιμη. Επιλέγουμε λεπτή ή αφράτη ζύμη, που γίνεται κάπως τραγανή στις άκρες. Αγαπημένες μας επιλογές: η απλή Margherita με λεπτοκομμένο φρέσκο βασιλικο, η Margherita Aglio e Olio με σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, παρμεζάνα, βασιλικό και σκορδόλαδο, όπως και η Vegetariana που έχει πέστο από φιστίκι Αιγίνης, ψητή μελιτζάνα, πιπεριά Φλωρίνης, πράσο και φρέσκο κόλιανδρο.
Βιολογικό αλεύρι, ζυμάρι αργής ωρίμανσης και ψήσιμο γρήγορο (το πολύ ένα λεπτό): Ο Μιλανέζος σεφ Marco Zenaboni φτιάχνει στον Νέο Κόσμο, στο La Bella Napoli (Ρουμπέση 64, Νέος Κόσμος, Τ/211-11.50.602), ναπολιτάνικη πίτσα σε λίγες και κατά κύριο λόγο μίνιμαλ εκδοχές. Ψηφίζουμε οπωσδήποτε τη Salsiccia e Friarielli με φρέσκια μοτσαρέλα, προβόλα, φρέσκο ιταλικό λουκάνικο και ναπολιτάνικο μπρόκολο. H Margherita, υποδειγματική με τη ντοματένια φρεσκάδα της. Το μενού έχει και τιραμισού που δεν μας αφήνει παραπονεμένους.
Προς τα Εξάρχεια βρίσκουμε την Valteziana Pizzeria (Βαλτετσίου 41, Εξάρχεια, Τ/212- 10.73.755) όπου από τα χέρια ενός Ιταλού και μιας Ελληνίδας τρώμε πίτσα με ζυμάρι 48ωρης ωρίμανσης και ιταλικά toppings. Για κάτι πιο ελαφρύ προτείνουμε την Zucchine και Gorgonzola με κολοκυθάκι, γκοργκοντζόλα, μοτσαρέλα, ρίγανη και ελαιόλαδο ενώ για περισσότερες εντάσεις την Stracciatella n’ Spianata με σάλτσα ντομάτας, τυρί στρατσιατέλα, πικάντικο σαλάμι σπιανάτα, ελιές, βασιλικό και ελαιόλαδο.
Λεπτή και ζουμερή πίτσα τρώμε στο Odori (Σκουλενίου 2, πλ. Αγίων Θεοδώρων, Τ/210-33.14.674). Δεν είναι φειδωλοί στη σάλτσα, φροντίζουν πάντως να κρατάνε το ψήσιμο στον ελάχιστο δυνατό χρόνο. Το σβέλτο πέρασμα από τον ξυλόφουρνο αφήνει την ζύμη ωραία και λαστιχωτή, τόσο όσο. Με τα aperitivi που σερβίρουν στον πεζόδρομο της Σκουλενίου πάει τέλεια η Vesuvio Pizza που έχει σάλτσα ντομάτας, μοτσαρέλα, πικάντικο σαλάμι, πανσέτα, παρμεζάνα και λίγο φρέσκο τσίλι ή η Pizza Tartuffo με μανιτάρια, κρέμα τρούφας και φρέσκια τρούφα. Όλες οι πίτσες διανέμονται και κατ’ οίκον.