Mόλις 10 χιλιόμετρα από τη λίμνη Κερκίνη, στους πρόποδες του όρους Μπέλες και σε απόσταση αναπνοής από το οχυρό Ρούπελ και τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα βρίσκεται το γραφικό χωριό Άνω Πορόια. Επί Τουρκοκρατίας την αποκαλούσαν «Μικρή Κωνσταντινούπολη» καθώς εκεί είχαν τα εξοχικά τους πολλοί μπέηδες. Το έκτακτο κλίμα της, τα τρεχούμενα νερά, η όμορφη φύση τριγύρω και η εγγύτητά της με τη λίμνη Κερκίνη και τη λίμνη Δοϊράνη, την έχουν κάνει και σήμερα έναν από τους πιο δημοφιλείς ορεινούς προορισμούς στις Σέρρες. Τη μέρα, όμως, που βρεθήκαμε εμείς εκεί ήταν παντελώς έρημη. 1η Ιανουαρίου, βραδάκι και κρύο, και όλοι αποσπέριζαν στα σπίτια τους. Μόνο κάτι πιτσιρικάδες είχαν απομείνει έξω, που έριχναν δυναμιτάκια για να ξορκίσουν την ανία τους. Σε αυτό το απόκοσμο χειμωνιάτικο σκηνικό, η μόνη άλλη ένδειξη ζωής ήταν η φωτεινή ταμπέλα του ζαχαροπλαστείου «Αντώνης» στο κάτω μέρος της όμορφης κεντρικής πλατείας. Εκ πρώτης όψης το μαγαζί θύμιζε ψιλικατζίδικο. Είχε όλα τα απαραίτητα: την κλασική αλουμινένια τζαμαρία, το ψυγείο με τα γάλατα και τα αναψυκτικά απ’ έξω, κάτι κρεμασμένες μπάλες σε διχτάκι. Είχε όμως κι έναν μαυροπίνακα και επάνω έγραφε: «Παραδοσιακά Μακεδονίτικα γλυκά εργαστηρίου μας».
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο.