«Γεννήθηκα πριν από 84 χρόνια στην Αμαλιάδα. Το χωριό μου λεγόταν Τατάραλη, αλλά μετά που άλλαξαν τα ονόματα, το έλεγαν Ανθώνα. Είναι ένα πραγματικά ωραίο χωριό, σε ένα υψωματάκι από όπου βλέπουμε όλη την περιοχή. Εκεί πήγα Δημοτικό και το σχολείο το τελείωσα στην Αμαλιάδα».
«Ο πατέρας μου ο Σωτήρης είχε βγάλει το σχολαρχείο και μετά, μαζί με τη μάνα μου την Αγγελική, θέλησαν να μεγαλώσουν την Ελλάδα. Έκαναν 11 παιδιά, αλλά τα δύο τους πεθάνανε μωρά. Εμένα με είπαν Λύσανδρο, από της μάνας μου τον πατέρα».
«Μετά το σχολείο, 15 χρονών, με πήρε στην Αθήνα ο μεγάλος αδερφός μου, ο Θεόδωρος – τον έχασα πριν από ενάμιση χρόνο. Στην αρχή έκανα διάφορες δουλειές. Και τι δεν έκανα να με ρωτάς. Και σε συνεργείο είχα δουλέψει, και σε σούπερ μάρκετ, και σε ψιλικατζίδικο, πήγα και στρατιώτης μετά και εν συνεχεία, το ’60 που απολύθηκα, ήρθα εδώ. Στην αρχή που είχαμε ανάγκη τα λεφτά, κάναμε και μερικές έξτρα δουλειές. Εγώ έκανα δειγματισμό της Μοτίβο (πουκάμισα και γραβάτες) σε μαγαζιά εμπορικά και είχαμε τότε τις περιοχές της Χαλκίδας και του Πειραιά».
«Το Au Revoir άνοιξε όσο εγώ ήμουν στρατιώτης, το ’58. Ήταν τότε ο Θεόδωρος στη βιβλιοθήκη της Βουλής, έκτακτος υπάλληλος. Όταν άλλαξε η κυβέρνηση, τον έδιωξαν, και τότε πήγε και πήρε ένα ξενοδοχείο στην Τρίπολη, που όμως δεν “τράβηξε”, μόνο τον χειμώνα δούλευε με κάνα κυνηγό».
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο