Σε ορεινούς τόπους, όπου δεν υπήρχαν ελιές, αγόραζαν το ελαιόλαδο σε σχετικές ποσότητες, ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα ο καθένας, και το θεωρούσαν εκλεκτό· το χρησιμοποιούσαν δε με μεγάλη φειδώ. Έφτιαχναν όμως λάδι από καρύδια και μαγείρευαν με αυτό.
Η καρυδόπιτα δεν περιέχει βούτυρο, μια και τα καρύδια είναι γεμάτα λάδι, γι’ αυτό και ταγκίζουν εύκολα αν δεν διατηρηθούν στο ψυγείο. Η μέτρηση των υλικών γίνεται με βάση το αυγό. Αν έχετε ένα ορθογώνιο ταψί στο μέγεθος του κλασικού πυρέξ, χρειάζονται 12 – 15 αυγά. Όσα αυγά, τόσες κουταλιές ζάχαρη, τόσες καρύδια κοπανισμένα και τόσες φρυγανιά κοπανισμένη. Αντί φρυγανιάς κάποιοι βάζουν σιμιγδάλι ή αλεύρι. Οι παλιές νοικοκυρές στα χωριά κοπάνιζαν από τα σπιτικά σταρένια παξιμάδια και τα κοσκίνιζαν μετά. Αν δεν θέλετε να… ξανοιχτείτε σε δοκιμές, πάρτε φρυγανιές και περάστε τες στο μηχάνημα για να τριφτούν εντελώς. Για μένα η καρυδόπιτα με φρυγανιά είναι πολύ καλύτερη από αυτές με αλεύρι ή σιμιγδάλι. Στην παραδοσιακή εκδοχή αρωματίζουν το γλυκό με κανελογαρίφαλα ή σκέτη κανέλα. Εσείς μπορείτε να τη δοκιμάσετε με ξύσμα πορτοκαλιού ή νερατζιού ή περγαμόντου.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο