Είναι γλυκιά, μαγιάτικη η βραδιά και τα γριγρί επιστρέφουν στον τόπο τους. Ένα σύννεφο από πεινασμένους γλάρους τα ακολουθεί ίσαμε το μικρό λιμανάκι του Σιγρίου, κάνοντας μεγάλο σαματά.
«Ξέρω το γιατρικό, θ’ αγναντεύω για πολλή ώρα τη θάλασσα. Είναι ο τόπος των θεών. Εκεί θα πάω να ζήσω, Άγγελε, στο νησί σου. Όμως στα δυτικά, στον γυμνό βράχο του γραφικού ψαράδικου χωριού. Ποιος ξέρει, ίσως για πάντα…» εξομολογείται ο Αλμπέρ Καμί το 1959 στον φίλο του, τον Λέσβιο διανοούμενο, ψυχίατρο, Άγγελο Κατακουζηνό.
Το μικρό ψαροχώρι, γνωστό κυρίως για το Απολιθωμένο Δάσος του (και το ομώνυμο μουσείο), βρίσκεται στην άλλη άκρη του νησιού, σε απόσταση περίπου 90 χιλιομέτρων από τη Μυτιλήνη. Παρθένος τόπος, αληθινό ησυχαστήριο, που γνώρισα για πρώτη φορά όταν πήγα εκεί νύφη, πριν από 16 χρόνια, και έζησα σε ρυθμούς αλλοτινών εποχών. Για ψώνια υπάρχουν όλα κι όλα δύο παντοπωλεία, ένας φούρνος, ένα μικρό μανάβικο και, ανάλογα με την ημέρα, αριβάρουν δύο αυτοκινούμενα μανάβικα, ένας ψαρομανάβης και βέβαια τα καΐκια που ξεψαρίζουν στο λιμάνι.
Διαβάστε περισσότερα στο gastronomos.gr
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr