Από τα πολλά είδη πίτας που φτιάχνουν στη Θεσσαλία, την κυρίαρχη θέση κατέχει ο πλαστός, μια πίτα-σύμβολο της ορεινής Θεσσαλίας και κυρίως των Αγράφων. Είναι μια χορτόπιτα όπου τα φύλλα αντικαθίστανται από έναν χυλό φτιαγμένο με χοντρό καλαμποκάλευρο και νερό, σε διάφορες πυκνότητες ανάλογα με το αν ο χυλός αποτελεί τη βάση ή την κρούστα της πίτας, ενώ η «γέμιση» περιέχει μείγμα από άγρια και ήμερα χόρτα της εποχής.
Σε κάποια μέρη τον πλαστό τον λένε και μπαντζάρα. Τον λένε επίσης και φτωχόπιτα, διότι είναι η πίτα της οικονομίας και της λιτότητας. Η νοικοκυρά προσπαθεί να χορτάσει την οικογένεια, χωρίς να σπαταλήσει πολλά υλικά. Παρόλο που απαιτεί επιδεξιότητα και πείρα, πολλές νοικοκυρές τον αποκαλούν και πίτα της τεμπελιάς ή τεμπελόπιτα, γιατί δεν χρειάζεται να ανοίξουν φύλλο, που είναι χρονοβόρα δουλειά. Για την παρασκευή του πλαστού δεν υπάρχουν ακριβείς αναλογίες. Η νοικοκυρά καθορίζει «με το μάτι» και την πείρα τις ποσότητες, ανάλογα με τις μερίδες που θέλει να βγάλει αλλά και τα διαθέσιμα υλικά.
Διαβάστε περισσότερα στον Γαστρονόμο