Δεκατρείς κυψέλες είναι τοποθετημένες διάσπαρτα πάνω σε κοφτερά βράχια δίπλα στη θάλασσα, στην Αγία Μακρίνα Καλύμνου. Μοιάζουν με πουλιά που λιάζονται. Το ψαροκάικο του καπετάν Νιότη τις πλησιάζει προσεκτικά, αποφεύγοντας τις ξέρες. Έχει προηγηθεί μια ονειρεμένη δεκάλεπτη διαδρομή μέσα στο φιόρδ του χωριού Βαθύ, έντεκα χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Χώρας. Κάτω από το λιοπύρι, με κινήσεις έμπειρου ακροβάτη, ο πενηνταοχτάχρονος, πρώην αστυνομικός διευθυντής, Δρόσος Κοπανέζος και ο τριαντάχρονος γιος του, Αντώνης, αποβιβάζονται για να επιθεωρήσουν ένα από τα κοπάδια τους. Συνεχίζοντας τη μελισσοκομική οικογενειακή παράδοση από το 1942, κάθε Μάιο μεταφέρουν στην πατρογονική γη τις κυψέλες τους από την Κω, όπου ζουν μόνιμα, για να συλλέξουν αποκλειστικά θυμαρίσιο μέλι.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο