Μου έφεραν πεσκέσι ένα κουτί αμυγδαλωτά από τον Πόρο. Τα μικρά αχλαδάκια από το παλιό εργαστήριο του Δάγκλη. Ίδια και απαράλλαχτα όσες φορές τα έχω γευτεί, κλασικά όπως και το ζαχαροπλαστείο του, μνημείο της παλιάς ζωής.
• Ένα εργόχειρο λεπτότητας και ελληνικής φινέτσας είναι το αμυγδαλωτό ετούτο, κόσμημα μιας τέχνης αιώνων. Ένα τόσο δα γλυκάκι, απλό, απλούστατο, και όμως συμπυκνώνει τη νοστιμιά των μεσογειακών ακτών. Εκεί όπου παραδοσιακά ευδοκιμούσε η αμυγδαλιά.
• Αναρωτιέμαι πότε πρωτοφτιάχτηκαν αμυγδαλογλυκά στη Μεσόγειο, μέσα από ποιες διεργασίες τελειοποιήθηκαν, πότε και πώς αποκρυσταλλώθηκαν οι διαφορές ανάμεσα στις διάφορες χώρες, ποια έδωσε το πρότυπο και ποιες άλλες δημιουργικές παραφθορές υπάρχουν. Από την Ανατολή ήρθε στη Μεσόγειο η αμυγδαλιά, με τις μετακινήσεις και τις κατακτήσεις των Αράβων. Αλλά πώς και πότε φτιάχτηκαν ετούτα εδώ που έχω τώρα στα χέρια μου; Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω μπροστά μου γειτονιές ολόκληρες στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στην Ισπανία, να δουλεύουν με τα αμύγδαλα του τόπου τους.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο