Στη Μακεδονία όλα τα κίτρινα τυριά συνηθίζουν να τα αποκαλούν «κασέρια», ενώ με τη λέξη «τυρί» εννοούν σχεδόν αποκλειστικά τη φέτα. «Δεν τρώω τυρί», μου είχε πει κάποτε ένας φίλος από τη Νάουσα όταν τον ρώτησα αν θέλει φέτα, «αλλά κασέρια τρώω», εννοώντας ότι δεν θα έλεγε όχι σε ένα κομμάτι γραβιέρα, παρμεζάνα ή άλλο κίτρινο τυρί, συμπεριλαμβανομένου και του κασεριού. Το τελευταίο από το 1994 έχει κατοχυρωθεί ως ΠΟΠ προϊόν της Μακεδονίας, της Θεσσαλίας, αλλά και των νομών Ξάνθης και Λέσβου. Το παράδοξο είναι ότι, παρά τη δημοφιλία του, οι Μακεδόνες φίλοι –μάγειρες, εστιάτορες, οινοποιοί και παντοπώλες– στους οποίους απευθυνθήκαμε για πληροφορίες όταν ψάχναμε για τυροκομεία που παράγουν πραγματικό κασέρι στην περιοχή τους, αν και γνώριζαν τα καλά κασέρια της Θεσσαλίας, της Ξάνθης και της Λέσβου, δεν είχαν υπόψη τους τα «δικά» τους. Το μόνο μακεδονικό κασέρι που γνώριζαν είναι το διάσημο και βραβευμένο από τον «Γαστρονόμο» κασέρι Προίκα, που παράγεται στον Σοχό του Λαγκαδά, έξω από τη Θεσσαλονίκη.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
