Οι Έλληνες έφεραν τα κάστανα στην Ευρώπη
Στην Ευρώπη η καστανιά ήρθε με τους Έλληνες και φαίνεται ότι της άρεσε, βρήκε βολικά τα ορεινά, καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη και εγκλιματίστηκε άριστα. Η καλλιέργειά της διαδόθηκε από τους Ρωμαίους και έφτασε σχεδόν σε όλη την ήπειρο, ακόμα και στη Μεγάλη Βρετανία. Αλλού ως καρποφόρο δέντρο, αλλού ως καλλωπιστικό, αλλού για την ωραία και ανθεκτική ξυλεία της. Σε κάποια μέρη περισσότερο από άλλα, συνήθως σε τόπους ορεινούς και απομακρυσμένους, στην Ιταλία, την Κορσική και αλλού, εκεί όπου δεν φύτρωναν δημητριακά, τα κάστανα έγιναν είδος πρώτης ανάγκης και έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο για την επιβίωση ολόκληρων πληθυσμών. Μιλάμε για την εποχή πριν από την έλευση και τη διάδοση της πατάτας και του καλαμποκιού.
Το Αρτόδεντρο που έθρεψε γενιές
Αρτόδεντρο αποκαλούσαν σε αυτά τα μέρη τις καστανιές, γιατί από αυτές συντηρούνταν οι οικογένειες σχεδόν τον μισό χρόνο – 2 κιλά νωπά κάστανα ήταν η μέση ημερήσια κατανάλωση κατ’ άτομο σε αυτές τις αγροτικές φτωχικές κοινωνίες στις αρχές του 19ου αιώνα. Από την εποχή της συγκομιδής τους το φθινόπωρο μέχρι και τον Ιανουάριο έτρωγαν τους νωπούς καρπούς – ωμούς, βραστούς ή ψητούς, αλλά και σε μαγερειές με λαχανικά. Μετά, για να μη χαλάσουν, τους αποξήραιναν και τους άλεθαν για να φτιάξουν αλεύρι, και με αυτό έφτιαχναν έναν θρεπτικό χυλό πόριτζ, σούπα, γαλέτες, τηγανίτες, πολέντα, ζυμαρικά και ψωμί. Αλλού έφτιαχναν ρόφημα, ένα φτωχό υποκατάστατο του καφέ, αλλού μπίρα. Κάπως έτσι γεννήθηκαν ορισμένες προκαταλήψεις για το κάστανο και πολλοί ήταν αυτοί που σούφρωναν υποτιμητικά τις μύτες τους, θεωρώντας το τροφή των φτωχών.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο