Ο τρίτος μεγαλύτερος Δήμος της Αττικής, η περιοχή πάνω από το ποτάμι (Κηφισός), το Φαρ Ουέστ της Αττικής είναι μόνο μερικοί από τους τρόπους που περιγράφουν οι ντόπιοι και οι επισκέπτες το Περιστέρι. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το πως προέκυψε το όνομα Περιστέρι. Η μία εκδοχή είναι ότι προήλθε από τα κτήματα της αθηναϊκής μεσαιωνικής οικογένειας Περιστέρη, η άλλη από τον αρχαίο Δήμο Σπόργιλο, μια άλλη εκδοχή ότι προήλθε από την αρβανίτικη λέξη pelistale που σημαίνει πάλι περιστέρι. Στο βιβλίο του «Μείζων Αθήνα», ο Βύρωνας Γ. Πολύδωρος αναφέρει ότι στις αρχές του 20ού αιώνα το Περιστέρι ήταν μια εργατική γειτονιά με λίγους κατοίκους, που εργάζονταν κυρίως στο πυριτιδοποιείο στο Αιγάλεω και στα κοντινά κεραμοποιεία.
Μετά τη μικρασιατική καταστροφή στην περιοχή εγκαταστάθηκαν πολλοί πρόσφυγες που έστησαν τις πρόχειρες ξύλινες παράγκες σε μια περιοχή που είχε μόνο νταμάρια και πεύκα και έδωσαν ζωή στην ξεχασμένη συνοικία της Αθήνας. «Ο σκληρός ξεριζωμός και οι δυσκολίες προσαρμογής δεν τους έκαναν να αλλάξουν συνήθειες. Οι Μικρασιάτες παρέμεναν κοινωνικοί και καλοδιάθετοι. Έκαναν ζωή ανοιχτή και ήξεραν να γευονται τις χαρές της ζωής. Ταβέρνες, ταβερνάκια, ουζερί υπηρχαν πριν τον πόλεμο παντού στο Περιστέρι. Και στο κέντρο και στις άκρες. Στην ταβέρνα του Ξάφη ξεκίνησε η Σωτηρία Μπέλλου. Του Αξιώτη και το Κουτούκι του Μπαρμπα – Θωμά ήταν το στέκι του Γρηγόρη Μπιθικώτση και της παρέας του», γράφει ο Γιώργος Αθ. Χριστοφιλόπουλος στο βιβλίο του «Η πόλη έχει τη δική της ιστορία». Εκτός από τα μαγαζιά εστίασης, στο Περιστέρι λειτούργησαν τότε πολλές βιοτεχνίες και βιομηχανίες τροφίμων πρωτοποριακές για την εποχή. Η αλλαντοποιεία Δέλφαξ, λογιστής της οποίας ήταν ο Παναγιώτης Νίκας που αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή του κλάδου. Τα Αναψυκτικά Κρυστάλ, τα έτοιμα γεύματα Ζενίθ.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο.