Προφανώς μαγειρέψαμε κι άλλα. Πολλά και διάφορα. Αυτά τα πιάτα, για τα οποία θα διαβάσετε παρακάτω, όμως, τα ξεχωρίσαμε. Για τη νοστιμιά τους, για τη θαλπωρή τους, για την ιστορία τους, για τα μικρά μυστικά τους – πολλές φορές κάτι απλό ή ασυνήθιστο κάνει τη διάφορα. Δοκιμάστε τα, οι δοσολογίες και οι εκτελέσεις είναι ακριβώς από κάτω.
Πιτάκια ρολό με καβουρμά στο τηγάνι
Η συνταγή που φτιάχνω συχνά το τελευταίο διάστημα, μετά το οδοιπορικό στον Έβρο, είναι τα καβουρμαδοπιτάκια. Αυτό το αλλαντικό με την ιστορία τόσων αιώνων, έχει τελικά πολλά πρόσωπα. Σκέτο, ως απλός μεζές για τσίπουρο, με αυγά στο τηγάνι, σαγανάκι, κομματιασμένο ως κιμάς για ασυνήθιστες και έξτρα νόστιμες μπολονέζ, μέχρι αλλαντικό για πίτσα, όπως το φτιάχνει μια πιτσαρία στις Φέρες Αλεξανδρούπολης. Αυτή η συνταγή όμως, τα καβουρμαδοπιτάκια, που ετοίμασε η πρόεδρος του Εθνολογικού Μουσείου Θράκης στην Αλεξανδρούπολη, Αγγέλα Γιαννακίδου, είναι μεζές συναρπαστικός. Το μείγμα της γέμισης με καβουρμά, ντομάτα, κρεμμυδάκι, λίγο πλιγούρι για να απορροφήσει τα ζουμιά και πετιμέζι για τη γευστική κόντρα, τυλίγεται σε ρολά από φύλλα κρούστας, κόβεται σε φετάκια και τηγανίζεται σε ελάχιστα λεπτά. Δεν μπορώ να σκεφτώ πιο ιδιαίτερο και νόστιμο μεζέ για πάρτι, μπουφέ, πρώτο πιάτο σε ένα επίσημο τραπέζι, ακόμα και γρήγορο μεζέ για τσίπουρο ή κρασί. Εννοείται πως η ιδέα μπορεί να εμπλουτιστεί ποικιλοτρόπως, με ό,τι μείγμα γέμισης θέλουμε: δοκιμάστε το και με κομματιασμένο χωριάτικο λουκάνικο, κατά προτίμηση εβρίτικο. Β.Κ.
Tο πατατάτο της Κυρά Ρήνης (πατάτες με κρέας)
Το πατατάτο της κυρά Ρήνης, της ακρίτισσας του Αιγαίου, που την αναπολώ συχνά πυκνά από τότε που ταξίδεψα στο νησί της, την Κίναρο, είναι η συνταγή που έχω βαλθεί να τελειοποιήσω εφέτος τον Μάη. Η κυρά Ρηνιώ Κατσοτούρχη-Θηραίου, που είναι μόνιμος και μοναδικός κάτοικος της Κινάρου, μάς είχε μαγειρέψει τότε το αρνίσιο κατσαρολάτο φαγητό που μελώνει μαζί με πατάτες σε βαθύ τσουκάλι. Εκείνη το έψησε στο γκάζι, στο εξωτερικό κουζινάκι, στο σπίτι της στην άκρη του κόλπου Πνιγκό, με αρνάκι από το κοπάδι της και πατάτες που της είχαν στείλει από τη Νάξο. Μοσχοβολούσε κανέλα, κύμινο, δάφνη και σκορδοκρέμμυδα. Η γλύκα και η νοστιμιά του με ταξιδεύουν πάντα πίσω σε αυτό το νησί, κάθε φορά που το μαγειρεύω. Βάζω κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί από Μανδηλάρι και πίνω στην υγειά της. Ν.Μ.
Διαβάστε τη συνέχεια στο gastronomos.gr