Από αρχές καλοκαιριού ξεκινούν να μαζεύουν οι παραγωγοί τα πρώτα αχλάδια. Ξεμυτίζουν σιγά σιγά στις λαϊκές αγορές και στους πάγκους του μανάβη, αλλά συνήθως περνούν απαρατήρητα. Βλέπετε έχουμε ακόμα τα καλοκαιρινά φρούτα που μας ξεμυαλίζουν με τα χρώματα και τους χυμούς τους – τα ροδάκινα, τα δαμάσκηνα και τις βανίλιες, τα καρπούζια, τα σταφύλια…
Το φθινόπωρο, όμως, ανήκει στα αχλάδια δικαιωματικά. Τότε ανακαλύπτουμε ξανά τις χάρες τους. Πόσο ζουμερό και αρωματικό, πόσο τέλειο είναι ένα τόσο δα αχλαδάκι. Και αν το κάνουμε και γλυκό, ποιος στη χάρη μας! Ψητά μέσα σε σιρόπι ή κρασί γίνονται μια τέλεια κομπόστα, ένα φίνο επιδόρπιο από τα λίγα. Αλλά και μέσα σε κέικ και τάρτες, τυλιγμένα σε ζύμες ή σε κραμπλ, το αχλάδι δίνει ρέστα.
Διαβάστε τη συνέχεια στον Γαστρονόμο
