Από τη wine αποθήκη του Γιάννη Καϋμενάκη στον Πειραιά φεύγουμε κάθε φορά και πιο γεμάτοι εμπειρία κρασιού.
H θέση: Ανάμεσα σε μηχανουργεία, φαναρτζίδικα, χαμοκέλες, ξεπεσμένα ελληνάδικα και ερειπωμένες αποθήκες, στα Μανιάτικα του Πειραιά, στη Ρετσίνα (βλ. επιπλέον πληροφορίες κάτωθι), επέλεξε ο οινοχόος Γιάννης Καϋμενάκης (βλ. 48, Cucina Povera κ.λπ.) να ανοίξει το ιδιότυπο wine bar του. Θέλει κότσια και διορατικότητα για να ανοίξεις τέτοιο μαγαζί στο πουθενά, μακριά από κάθε ζωηρό, μοδάτο κέντρο. Μοιάζει αποκοτιά, αλλά έτσι δεν φούντωσε το Γκάζι πριν από μια εικοσαετία (και τελικά μάλλον «κάηκε»); H απόκοσμη γοητεία που έχει το βράδυ η γειτονιά – μα το Θεό, νομίζεις ότι σκοντάφτεις σε φαντάσματα εργατών και ναυτικών- είναι ιδανική συνθήκη για να στήσεις κάτι εναλλακτικό και «προχώ».
Η ατμόσφαιρα: Ο χώρος μια τεράστια αποθήκη με ξύλινη στέγη με φεγγίτες. Σουλουπώθηκε, στερεώθηκε, ντύθηκαν οι τοίχοι με ένα υλικό σαν μπετόν, μπήκαν τέσσερις σειρές ραφιέρες με μια απίθανη συλλογή άδειων μπουκαλιών. Στο βάθος, δύο θεόρατοι επιτοίχιοι συντηρητές κρασιών στους οποίους -σε πιάνει η καρδιά σου- οι σομελιέ σκαρφαλώνουν σαν αράχνες για να κατεβάσουν τη φιάλη της επιλογής σου. Οι καρέκλες σφραγισμένες στην πλάτη με ονόματα οινοπεριοχών του κόσμου που αγαπά ο σομελιέ. Ολα τα αντικείμενα, σκαμνιά, γλάστρες, δίσκοι είναι φτιαγμένα από κασόνια, βαρέλια και βαρελάκια του κρασιού. Στο υποτυπώδες πεζοδρόμιο, ή μάλλον καλύτερα στο δρόμο, μια χούφτα (άβολα είναι η αλήθεια) καθίσματα και αυτοσχέδια τραπέζια.
Κάβα: Στο ψητό τώρα, που είναι το κρασί. Ο Καϋμενάκης έχει μαζέψει μερικές εκατοντάδες κρασιά από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο κυρίως. Θα σας πρότεινα να ρίξετε μια ματιά αλλά, καθώς ενδέχεται να πελαγώσετε, είναι προτιμότερο να αφήσετε τον ειδικό να διαλέξει για εσάς. Δεν θα σας μιλήσει για μπουκέτα αρωμάτων, «μύτες» και «στόματα», αλλά για ποικιλίες, τόπους, οικογένειες οινοποιών, ποτάμια που διασχίζουν κοιλάδες με αμπελώνες, παλιούς πέτρινους πύργους, όλο το σύμπαν του κρασιού. Αυτομάτως ταξιδεύεις. Και ευφραίνεσαι. Τις φορές που πήγαμε απολαύσαμε Σιδερίτες, Μαντινείες, Riesling, Σαντορίνες, Βanyuls, κρασιά από τη Μακεδονία, την Κρήτη, το Λίγηρα, το Jerez, και ένα εξαίσιο Amarone della Valpolicella του 2009 της οινοποιίας Speri. Φεύγουμε κάθε φορά και πιο γεμάτοι εμπειρία κρασιού.
Φαγητό: Για να τσιμπήσετε υπάρχουν ποικιλίες τυριών και αλλαντικών (καλές, αλλά θα μπορούσαν να είναι καλύτερες), και μια χούφτα αρτιότατα πιάτα: κρεατόπιτα κεφαλονίτικη, κυκλαδίτικο χταπόδι με φάβα, μπακαλιάρος με ρεβίθια από το Lazio, οσομπούκο α λα μιλανέζε με ριζότο με σαφράν.
Ο λογαριασμός: Οι τιμές συμπαθητικές, το ακριβότερο πιάτο κοστίζει 13 ευρώ – pas mal. Κόστος φιάλης: από 17 €. Κρασί σε ποτήρι: 5€.
Επιπλέον πληροφορίες: Η περιοχή πήρε το όνομα της οικογένειας Ρετσίνα που έχτισε εδώ το 1872 τη μεγαλύτερη κλωστοϋφαντουργία της χώρας – ένα λιθόκτιστο κτιριακό συγκρότημα, έξοχο δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής της εποχής, από το οποίο σώζονται με σημαντικές φθορές ορισμένα μόνο κτίρια. Ανοιχτά καθημερινά (εκτός Κυριακής) από τις 6.30 μ.μ.
Paleo
Πολυδεύκους 39, Πειραιάς,
Τηλ. 2104125204.