Νιώσαμε ότι αποτυπώνεται στο χώρο και τα φαγητά κάτι από την ψυχή του τόπου.
Τι προικισμένος τόπος τα Πίδαυρα (έτσι έλεγαν παλιά την Αρχαία Επίδαυρο)! Ενα εύρωστο πευκοδάσος, ελαιοχώραφα που πυκνώνουν όσο κατεβαίνεις προς Κρανίδι, διάσπαρτοι πορτοκαλαιώνες – τύφλα νά ’χει η Τοσκάνη. Η ευρύτερη περιοχή έχει ανεπτυγμένη κτηνοτροφία, παράγει στάρια, ελιές, οπωροκηπευτικά. Τα τυριά της κοντινής Τραχειάς και των γύρω περιοχών είναι υψηλής γευστικής αξίας, το λάδι το ίδιο. Επιτυχημένη, λοιπόν, η επιλογή του εστιατορίου, νιώσαμε ότι αποτυπώνεται στο χώρο και τα φαγητά κάτι από την ψυχή του τόπου.
Η θέση: Το Καλογερικόν θα το βρείτε λίγο έξω από το χωριό της αρχαίας Επιδαύρου, στο δρόμο προς Γιαλάσι, στο δεξί σας χέρι, περιτριγυρισμένο από πορτοκαλιές. Θα στρίψετε με το που δείτε την ταμπέλα δεξιά για να παρκάρετε πίσω από την αυλή του.
Η ατμόσφαιρα: Το όμορφο πέτρινο κτήριο είναι 160 χρόνων – τότε ήταν, όπως και οι γύρω εκτάσεις, ιδιοκτησία μοναστηριού εξ ου και το όνομα. Η αυλή είναι φροντισμένη, τα τραπέζια ξύλινα, μοναστηριακά.
Το φαγητό: Το καλωσόρισμα προοικονομεί την ωραία συνέχεια: λάδι και ελιές από το κτήμα των ιδιοκτητών. Το ψωμί αγοραστό, από την περιοχή, προζυμένιο, με αλεύρι ντόπιο. Πολύ καλό. Το μαύρο λιγότερο καλό. Η σύνθεση του μενού αλλά και τα ονόματα των φαγητών μού θύμισαν την αείμνηστη Εύη Βουτσινά. Τη χωριάτικη τη λένε ελληνική σαλάτα, το μπριάμ περιβολομαγείρεμα, έχουν στιφάδο με δαμάσκηνα, χωρίς κρέας. Ρώτησα και έμαθα πως πράγματι το μενού είχε επιμεληθεί το 2002, όταν άνοιξε το εστιατόριο, η σημαντική μαγείρισσα-ερευνήτρια της ελληνικής κουζίνας. Και έχει ακόμα τη σφραγίδα της. Στο «ψητό», τώρα.
Η ελληνική σαλάτα έρχεται ψιλοκομμένη, με παξιμάδι, πιπεριές, ελιές και στιβαρή ντόπια φέτα – οι ντομάτες είναι ολόγλυκες -2-2,5€ τις παίρνουν μού παραπονέθηκαν, αλλά χαλάλι- και ξεφλουδισμένες. Το λάδι, όπως είπαμε, έξοχο. Το δαμασκηνάτο στιφάδο είναι μελωμένο, νοστιμότατο, το «μπριάμ» το ίδιο. Πήραμε την αγγουροσαλάτα με γιαούρτι για τζατζίκι, και πέσαμε έξω: πρόκειται για χοντροκομμένο, «ζωντανό» αγγούρι ανακατεμένο με γιαούρτι σακούλας και άνηθο, χωρίς σκόρδο. Ωραίο. Στα κυρίως, δοκιμάσαμε τα κρεάτινα μπιφτέκια φούρνου με πατάτες – λίγο στεγνά, αλλά γευστικά. Το αρνάκι γάστρας, όπως πρέπει μαγειρεμένο – τα αμνοερίφια που χρησιμοποιούν είναι ντόπια. Το καλύτερο πιάτο ήταν μάλλον το βιολογικό κοτόπουλο πρωτογιάχνι (έτσι έλεγαν σε κάποιες περιοχές της Πελοποννήσου το ελαφροκοκκινισμένο κρέας που συμμαγείρευαν στο τέλος με πατάτες ή ζυμαρικά). Το ξεχωριστής νοστιμιάς κοτόπουλο είναι της λακωνικής εταιρείας Biogreco.
Οι χυλοπίτες με τις οποίες το συνόδευαν είχαν πιει το νόστιμο ζουμί, το όλον ένα έξοχο, χωριάτικο φαγητό. Το μενού θα είχε πιο ισχυρή ταυτότητα αν έλειπαν ορισμένα πιάτα όπως το ριζότο θαλασσινών ή η γαριδομακαρονάδα. Μπορεί να είναι πολύ νόστιμα, δεν ξέρω, όμως πιστεύω πως μερικά ακόμη της περιοχής εδέσματα θα ανέβαζαν την αξία του εστιατορίου. Σε όλα τα φαγητά, όπως με ενημέρωσε ο ιδιοκτήτης Τάσος Τσόλης, χρησιμοποιούν ελαιόλαδο, και στα τηγανητά – έναν τόνο καταναλώνουν το χρόνο.
Η κάβα: Η λίστα κρασιών είναι αξιόλογη, ελληνική, με αρκετές γηγενείς ποικιλίες και ταιριαστή με το φαγητό. Εχουν και την εξαιρετική ντόπια απαστερίωτη μπίρα Ζέος στο πλαστικό μπουκάλι.
Ο λογαριασμός: Περίπου 20-22€/άτομο (με 2 μπίρες του 1 λίτρου για 3 άτομα). Pas mal. ΕΠΙΠΛΕΟΝ Το προσωπικό είναι ευγενικό και ουσιωδώς περιποιητικό – μας απέτρεψαν να παραγγείλουμε περισσότερα πιάτα από αυτά που θα μας χόρταιναν. Μας προσέφεραν και οικολογικό σπρέϋ για τα κουνούπια σε περίπτωση που το χρειαστούμε. Ανοιχτά καθημερινά μεσημέρι-βράδυ (το φθινόπωρο αλλάζει ωράριο λειτουργίας).
Καλογερικόν
Αρχαία Επίδαυρος,
Τηλ. 27530-42.090.