Η θέση: Στην αρχή της οδού Βεϊκου, αμέσως μετά το Μουσείο της Ακρόπολης. Θα απολαύσετε τους μεζέδες είτε στα τραπεζάκια που βρίσκονται στο πεζοδρόμιο είτε μέσα στον καινουργιοβαμένο γαλάζιο χώρο.
Η ατμόσφαιρα: Μην φανταστείτε κάτι ιδιαίτερο σαν ντεκόρ, ούτε εκκεντρικά πιάτα. Το «όπως παλιά» … παλιά ήταν ένα παραδοσιακό καφενείο που σιγά σιγά εξελίχθηκε σε μεζεδοπωλείο. Το προτιμούν έλληνες (μοναχικοί και παρέες) και ξένοι (κυρίως από το απέναντι ξενοδοχείο των Backpackers).
Το φαγητό: Η μυρωδιά της ψητής σαρδέλας χάιδευε τα ρουθούνια μου και η ζήλεια «γαργαλούσε» την καρδιά μου- εγώ είχα παραγγείλει σουτζουκάκια. Δοκιμάζοντας τα, όμως, τελικά δεν μετάνιωσα για την επιλογή. Γιατί ήταν νόστιμα (με το απαραίτητο κίμινο και τα άλλα μυρωδικά τους)- ίσως όχι τόσο αφράτα όσο τα έχω συνηθίσει.
Γεύθηκα, όμως, και τη σαρδέλα (ήταν όπως ακριβώς σε προϊδέαζε η μυρωδιά της, καλοψημένη και φρέσκια) αλλά και τα παντζάρια με τη σκορδαλιά (φτιαγμένη με πατάτα). Η κουζίνα προσφέρει κλασσικούς μεζέδες και ελληνικά πιάτα (τυροκαυτερή, φάβα, τζατζίκι, μοσχάρι κοκκινιστό, χόρτα, μπακαλιάρος σκορδαλιά, γαύρος ή κοτόπουλο στα κάρβουνα κλπ).
Τα «άπαιχτα»: οι «κανονικές» τηγανητές πατάτες, η γουρουνοπούλα και τα τηγανητά κεφτεδάκια (σαν της μαμάς).
Ο λογαριασμός: Δυο άτομα πληρώσαμε 23 ευρώ (με μια μπύρα) και φύγαμε με 3 πακέτα για την επόμενη μέρα (οι μερίδες είναι τεράστιες).
Η κάβα: Μεγάλη ποικιλία από ελληνικές μπύρες, τσιπουράκι και ούζο. Στα μείον, η περιορισμένη κάβα ως προς το κρασί– κυρίως χύμα και λίγα εμφιαλωμένα.
Επιπλέον πληροφορίες: Ανοιχτά: Καθημερινά μεσημέρι και βράδυ.
Όπως παλιά,
Βείκου 2, Κουκάκι,
T/210-92.39.718