Πριν από έναν μήνα περίπου, μια ομάδα food bloggers έφτασαν στη χώρα μας προσκεκλημένοι κρατικού φορέα, με σκοπό, τι άλλο, να γνωρίσουν την ελληνική γαστρονομία και να καταγράψουν την εμπειρία τους. Εννοείται ότι τέτοιες ενέργειες γίνονται σ’ όλο τον κόσμο και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικές για το τουριστικό προϊόν κάθε χώρας, μέρος του οποίου, αναπόσπαστο και σημαντικότατο, είναι η γαστρονομία. Οι δημοσιογράφοι έντυπων και ψηφιακών μέσων μεταφέρουν τις εντυπώσεις τους από τον γαστρονομικό πολιτισμό των τόπων, γεύσεις, αρώματα, τελετουργίες. Γράφουν για συνταγές και προϊόντα, για φαγητό και ποτό.
Τρεις ημέρες εργαστήκαμε εντατικά, σεφ και συντακτική ομάδα, για να προτείνουμε συνδυασμούς φρέσκων και μαγειρεμένων υλικών, ώστε να συνθέσει η κουζίνα του ξενοδοχείου όπου διέμεναν οι φιλοξενούμενοί μας ένα ελληνικό πρωινό, αντιπροσωπευτικό των προϊόντων μας. Σας διαβεβαιώ ότι, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που έχουν γίνει, πρωινό 100% ελληνικό δεν θα δοκιμάσετε σε κανένα ξενοδοχείο, ιδιαίτερα της πρωτεύουσας. Το μεγάλο ζόρι το νιώσαμε, πάντως, όταν έπρεπε να διαλέξουμε εστιατόριο όπου με ένα δείπνο κάποιος ξένος θα μπορούσε να γευτεί την Ελλάδα. Στάθηκε αδύνατον. Επιλέξαμε επομένως μια εξαιρετική ψαροταβέρνα, όπου τουλάχιστον οι bloggers κατάλαβαν τι κρύβει η ελληνική θάλασσα. Ηταν, ωστόσο, μισή εμπειρία.
Ας το συλλογιστούμε λίγο: σε μια χώρα που ζει από τον τουρισμό, στην Αθήνα από όπου περνούν εκατομμύρια ξένοι κάθε χρόνο, ένα εξειδικευμένο περιοδικό γαστρονομίας αδυνατεί να εμπιστευτεί ένα εστιατόριο που να προσφέρει αξιοπρεπή ελληνική κουζίνα. Θα έπρεπε να μπορούμε να διαλέξουμε από 50 τουλάχιστον… Οι διακεκριμένοι μας σεφ, ακόμη και αυτοί που θεωρητικά ασχολούνται με τη γαστρονομία μας, στα εστιατόριά τους βολοδέρνουν ανάμεσα στις μαγειρικές της μόδας, στα πειράματα μιας παγκοσμιοποιημένης κουζίνας αναμείξεων, την οποία μπορεί να γευτεί κανείς παντού, και στην εντυπωσιοθηρία των τεχνικών που εξαφανίζουν τη διακριτή εκλεκτή πρώτη ύλη. Μαγειρεύουν σκόρπια πιάτα ελληνικά, δεν δίνουν προτεραιότητα στην ανάδειξη των εμβληματικών προϊόντων μας. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που ακόμη δεν έχει καταγράψει και κωδικοποιήσει την εθνική της κουζίνα σε όλο της το εύρος. Αν αυτό δεν συμβεί στα καλύτερα εστιατόρια, πού θα γίνει; Στην επαρχία –όχι τόσο στα κοσμικά θέρετρα– τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα, καθώς εμπνευσμένοι μάγειρες ακολουθούν την τοπική παράδοση, δημιουργούν βασισμένοι στην τοπική παραγωγή.
Οταν ακούστηκε η ιδέα οι φετινές μας προτάσεις, τα μενού των Χριστουγέννων, να συντεθούν με βάση τη γαστρονομία της ελληνικής περιφέρειας, την ενστερνιστήκαμε με ενθουσιασμό. Τα γευστικά αποτελέσματα ήταν άκρως εντυπωσιακά. Οι Κυκλάδες, η Ηπειρος, η Μακεδονία, η Πελοπόννησος, η Θεσσαλία προσέφεραν, με τις μαγειρικές εμπνευσμένων σεφ, απροσδόκητες γεύσεις για τις ανάγκες του ρεβεγιόν, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις πιο εκλεπτυσμένες κουζίνες της Ευρώπης. Είναι αστείρευτη πηγή νοστιμιάς, εντάσεων και αρωμάτων η αγροτική κουζίνα μας. Μαγειρέψαμε ακόμη συνταγές από τη Σμύρνη, για να προσθέσουμε μια νότα κουζίνας αστικής, και από την αγαπημένη Κύπρο, όπου τα φαγητά μιλούν την ίδια γλώσσα με εμάς.