Πρωτοχρονιάτικη κάβα

1' 58" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πρωτοχρονιά φτάνει, έφτασε! Ας ελπίσουμε ότι το νέον έτος θα είναι καλύτερο για όλους. Καλοί είναι οι απολογισμοί, αλλά είναι πιο ευχάριστη η προσμονή της αύριον. Και μάλιστα πιο ευχάριστη τούτες τις γιορτινές μέρες, συντροφιά με πρόσωπα αγαπημένα, ζεστή ατμόσφαιρα στο σπιτικό, γύρω από ένα τραπέζι· με τους νεότερους να φεύγουν για ρεβεγιόν με τους φίλους τους· με τις γυναίκες όμορφες, μυρωμένες, ενδοτικές…

Τα εδέσματα με φροντίδα περισσή. Τα γλυκίσματα της παράδοσης, μελομακάρονα φίνα και κουραμπιέδες με ελληνικό αμύγδαλο ολόκληρο, να κολάζουν τους εγκρατείς.

Και τα ποτά. Αχ, τα ποτά!…

Μπράντι ελληνικό τριών, πέντε, επτά αστέρων ή 50χρονο από το βασιλικό βαρέλι.

Και για τους έχοντες φράγκα πολλά, όλες οι καλές μάρκες της δυτικής Ευρώπης, της Αγγλίας, της Σκωτίας και του Καναδά.

Βερμούτ της Ιταλίας και της Γαλλίας πικρά, γλυκά και ξερά: Gancia, Martini, Noilly Prat, Dubonnet, Byrrh, Campari Bitter και Amer Picon με τη γεύση της πορτοκαλόφλουδας, που ομορφαίνει παράξενα τις γαλλικές και βελγικές μπίρες.

Τζιν, δόξα της βρετανικής αυτοκρατορίας: Booth’s, Gordon’s, Nicolson’s.

Ουίσκι Σκωτίας και Καναδά: McCallum’s Perfection, Vat 69, Ballantine’s, Dewar’s White Label, Black & White, Canadian Club.

Καμπανίτης ο μοναδικός: Perrier – Jouet Brut 1949, Mumm Cordon Rouge Brut, Pommery Brut.

Οίνοι του οίκου Κρέσμαν από το Βορδώ και την Αλσατία: Bordeaux Blanc Superieur, Bordeaux της υποπεριοχής Graves και, βέβαια, Saint-Julien (καμία σχέση με τον εις Παρισίους Saint-Julien τον Πτωχό), Saint-Estephe, Medoc, Château Lafitte 1946, Château Margaux 1950, Château Mouton των Ρότσιλντ. Και οι συνήθεις αλσατικοί Sylvaner, Traminer και Riesling.

Οίνοι του οίκου Μπισό από τη Βουργουνδία εσοδείας 1949: Macon, Beaujolais, Beaune, Pommard, Nuits Saint-Georges, Gevrey Chambertin, Vosne-romanee και ασφαλώς Châteauneuf du Pape (και όχι τα «ξίδια» που έπιεν εις τας Αθήνας του Μέσου Αιώνος η Ιωάννα του Ροΐδη, πριν ή αναδειχθεί Πάπισσα). Και οπωσδήποτε, λευκό Chablis.

Οίνοι ευώδεις του Ρήνου, του Μοζέλλα και του Λάνγκενμπαχ: Liebfraumlich 1952, Oppenheimer Krotenbrunnen, Niersteiner και άλλοι.

Οίνοι ιταλιώτες: Chianti λευκοί και ερυθροί του οίκου Gancia και σικελικός Marsala, που τόσο άρεσε στον κόντε Διονύσιο Σολωμό, τον μέγιστο της νεοελληνικής γραμματείας.

Από την Ιβηρική: Jerez ξηρός και Porto «1943» και όχι εσοδείας 1943.

Και τέλος, ντιζεστίφ: Κονιάκ Courvoisier τριών αστέρων ή, ακόμη καλύτερα, VSOP.

Αυτά τα εξωτικά ποτά, προς ευωχίαν και τέρψιν επί τω νέω έτει, τα βρήκα σε παλιά διαφημιστική καταχώριση στην «Καθημερινή» φημισμένου και αειθαλούς ποτοπωλείου του κέντρου των Αθηνών, του έτους 1954. Τότε που τα ποτά εισαγωγής ήταν για πολύ λίγους, προνομιούχους.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή