Είναι μικρές, πεντανόστιμες και αρωματικές. Επειδή δεν έρχονται από μακριά, δεν χρειάζεται να ψεκαστούν με μυκητοκτόνα. Δυστυχώς όμως, όπως κάθε καλό πράγμα, είναι και αυτές λίγες.
Πρώτη φορά δοκίμασα μπανάνα σε ηλικία επτά ετών στο σπίτι μιας γειτόνισσας, που είχε άντρα ναυτικό. Επιστρέφοντας αυτός από ένα ταξίδι, έφερε μαζί του μια ολόκληρη κούτα και η σύζυγός του ανέλαβε να μας τις μοιράσει. Δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με τη γεύση τους και μας φάνηκε παράξενη και ιδιαίτερη. Βλέπετε, οι ελληνικές, που καλλιεργούνταν ήδη στην Κρήτη, παρέμεναν το ίδιο εξωτικές με τις «εξαδέλφες» τους από τη Βραζιλία, την Ινδία και την Κίνα, γιατί η τιμή τους ήταν απαγορευτική για το μέσο νοικοκυριό.
Κάποια χρόνια αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όταν επιτράπηκαν οι αθρόες εισαγωγές, η αγορά πλημμύρισε με το νόστιμο φρούτο και οι τιμές έπεσαν. Η εξέλιξη αυτή ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη για τα παιδιά, που είδαν τις φρουτόκρεμές τους να εμπλουτίζονται σημαντικά, αλλά για τους Κρήτες παραγωγούς ήταν μεγάλο πλήγμα. Μέσα σε ένα χρόνο ξερίζωσαν το 90% των μπανανόδεντρων και στη θέση τους φύτευσαν κηπευτικά, τα οποία είχαν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους. Σήμερα, η παραγωγή ελληνικής μπανάνας είναι μικρή -καλύπτει μόνο το 5% της ζήτησης-, αλλά σταθερή. Από τα 10.000 στρέμματα των αρχών του ’80, έχουν απομείνει περίπου 800 στη νότια Κρήτη -κυρίως στην Αρβη, στα Μάλια, στη Σητεία και στο Ρέθυμνο-, τα οποία παράγουν περίπου 4.000 τόνους ετησίως. Οι κρητικές μπανάνες είναι πιο κοντές από τις κανονικές, με περισσότερα σάκχαρα και πολύ αρωματικές. Όπως όλες οι μπανάνες, κόβονται από το δέντρο όταν είναι ακόμα πράσινες και αφήνονται να ωριμάσουν σε ειδικούς αποθηκευτικούς θαλάμους-ψυγεία, όπου εκκρίνεται μικρή ποσότητα αιθυλενίου. Το αιθυλένιο είναι μια ουσία που εκλύεται από φρούτα όπως το μήλο και έχει την ιδιότητα να επισπεύδει την ωρίμασή τους. Τίποτε άλλο δεν χρησιμοποιείται, ούτε ψεκάζονται με μυκητοκτόνα, αφού δεν πρόκειται να ταξιδέψουν μακριά. Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα της ελληνικής μπανάνας. Αξιοπερίεργο είναι επίσης ότι δεν έχουν εποχικότητα. Τις βρίσκουμε όλο το χρόνο σε λαϊκές αγορές και σε κάποια μεγάλα σούπερ μάρκετ. Την άνοιξη και το καλοκαίρι απλώς ωριμάζουν πιο γρήγορα.
Όσο πιο πράσινες είναι όταν τις αγοράζουμε, τόσο πιο άγουρες. Ακόμη κι έτσι, όμως, ωριμάζουν στη φρουτιέρα μας μέσα σε 1 – 2 ημέρες και αποκτούν πιο βαθιά και μελένια γεύση. Από τη στιγμή που θα τις καθαρίσουμε, μαυρίζουν γρήγορα, επομένως, αν τις προορίζουμε για φρουτοσαλάτα, καλό είναι να τις περιχύσουμε με λίγο χυμό λεμονιού. Αν πάλι θέλουμε να γαρνίρουμε τάρτες ή τούρτες, είναι προτιμότερο να τις αλείψουμε με λίγη μαρμελάδα, την οποία βράζουμε, ώστε να γίνει πιο ρευστή.
Επιστημονική ονομασία: Musa acuminata
Θρεπτικά συστατικά: κάλιο, φυτικές ίνες, ασβέστιο, μαγνήσιο, σίδηρο, φώσφορο, ιώδιο.
Θερμίδες: 100/100 γρ.