Από τη μια αρωματίζει τα εαρινά γλυκά και, από την άλλη, λειτουργεί ως αντικαταθλιπτικό, τονωτικό, αναλγητικό, κατά της ναυτίας και ως παυσίπονο κατά της αρθρίτιδας. Πόσα δεν γνωρίζαμε για την αρμπαρόριζα!
Δενδροσάχι, αραμπανέλλα, αλπαρόριζα, γκιούλαϊ, λουκουμόχορτο, μοσχομολόχα ή, πιο ποιητικά, πελαργόνιον το ευοσμώτατον. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις ονομασίες που έχουν δοθεί στην αρμπαρόριζα. Η λέξη πιθανώς προέρχεται από την ιταλική γλώσσα, όπου «erba rosa» σημαίνει «ροζ χόρτο». Εύκολα την μπερδεύει κανείς με το γεράνι, όχι μόνο χάρη στη φυτολογική συγγένειά τους, αλλά και λόγω των ερυθρών-ιωδών λουλουδιών που ανθίζουν πάνω στα φύλλα της το καλοκαίρι.
Κατάγεται από τη Νότια Αφρική, όπου καλλιεργείται συστηματικά. Καλλιέργειες υπάρχουν και στην Αλγερία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Κένυα και την Αίγυπτο. Για να φυτέψουμε μία στη ζαρντινιέρα ή στη γλάστρα μας, πρέπει να έρθει ο Μάρτιος, ενώ τα καλύτερά της φύλλα μάς τα δίνει δύο φορές το χρόνο, το Μάιο και το Σεπτέμβριο. Εχει φύλλωμα ανοιχτού πράσινου χρώματος και στην ανθοφορία μικρά ροζ και ιώδη μπουμπούκια. Για να αναπτυχθεί, χρειάζεται ελαφρύ έδαφος, πολύ ήλιο και μεσογειακές θερμοκρασίες. Στην ελληνική ύπαιθρο πολλές φορές χρησιμοποιούν τα φύλλα της για να κάνουν ένα μικρό σχέδιο στο βαμμένο τσόφλι του αυγού το Πάσχα, χάρη στην περίτεχνη στάμπα που αφήνουν οι οδοντωτές άκρες τους. Στη ζαχαροπλαστική είναι αχώριστοι φίλοι με το κυδώνι και, είτε πρόκειται για λικέρ, είτε για γλυκό κουταλιού, είτε κυδωνόπαστο, η αρμπαρόριζα είναι απαραίτητη. Ακόμη, χρησιμοποιείται για να αρωματίσει λουκούμια και κρέμες και προστίθεται σε σιρόπια και σος.
Επιστημονική ονομασία: Pelargonium odoratissimum
Ωφέλιμη δράση: Έχει αντικαταθλιπτικές ιδιότητες, είναι τονωτικό και ανακουφίζει από τον πόνο της αρθρίτιδας.