Οι μπίρες των… νομάδων

Σε ένα μαγαζί στο Σύνταγμα φιλοξενούνται δεκάδες φρέσκες μπίρες, φτιαγμένες από μικροζυθοποιούς, οι οποίοι, χωρίς εγκαταστάσεις, με σημαία τη συνέργεια και το πάθος του ερασιτέχνη, φιλοδοξούν να γνωρίσουν στο ελληνικό κοινό μερικές αριστουργηματικές ετικέτες.

Από τα μέσα Μαΐου λειτουργεί στο Σύνταγμα το μαγαζί του Γιώργου Τσιώλη, Brew Str. Εδώ θα βρείτε κάποιες από τις καλύτερες παραγωγές νομάδων μικροζυθοποιών. Ο όρος «νομάς ζυθοποιός» –nomadic (ή gipsy) brewer– εμφανίστηκε στο εξωτερικό πριν από περίπου δώδεκα χρόνια. Περιγράφει τους παραγωγούς που δεν έχουν δικές τους εγκαταστάσεις και παρασκευάζουν την μπίρα τους σε άλλες μικροζυθοποιίες. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν ως οικοζυθοποιοί (δηλαδή έφτιαχναν μπίρες στο σπίτι), μέχρι που ο πειραματισμός τούς έφερε κοντά στην ιδανική συνταγή. Η πιο γνωστή και εξαιρετικά επιτυχημένη περίπτωση είναι αυτή της εταιρείας Mikkeller, από τη Δανία. O Mikkel Bjergso ξεκίνησε ως χομπίστας οικοζυθοποιός και έγινε νομάς, που παράγει σήμερα τουλάχιστον 120 διαφορετικά είδη μπίρας κορυφαίας ποιότητας – κάποιες έχουν μπει στους καταλόγους μερικών από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου (π.χ. Νοma, El Celler de Can Roca).

«Το ποσοστό των Ελλήνων καταναλωτών που προτιμά τις αφιλτράριστες, μη παστεριωμένες, μικρής παραγωγής μπίρες δεν ξεπερνά το 2% της συνολικής κατανάλωσης», υποστηρίζει ο κ. Τσιώλης. Ωστόσο, ο ίδιος αλλά και η εταιρεία διανομής Cava di Patsi, με την οποία συνεργάζεται, έμπρακτα υποστηρίζουν τους Έλληνες εκπροσώπους του κινήματος. Πίσω από την ετικέτα Flaros, που βρήκαμε στο ράφι του Brew Str., είναι ο Όθωνας Θεοφάνους, οικοζυθοποιός για περίπου οκτώ χρόνια. Πλέον, φτιάχνει τις τρεις ετικέτες Flaros στη Σερραϊκή Ζυθοποιία, όπου παράγεται και η μπίρα Vorreia. Η μυρωδιά του λυκίσκου μαρτυρεί καλής ποιότητας πρώτη ύλη στη συνταγή της Session ale ετικέτας του. Πρόκειται για μπίρα με χαμηλό αλκοόλ, ανάλαφρη, εντελώς καλοκαιρινή. Πολύ νέοι gipsy brewers, οι Χρήστος Χατζάκης και Ειρήνη Τσακάλογλου της Sigri Brewery, από το Σίγρι της Λέσβου, παράγουν φέτος πρώτη φορά τις ετικέτες τους Sedusa και Nissiopi στη Μικροζυθοποιία Χίου. Η μία blonde ale, ευκολόπιοτη, αρέσει στα κορίτσια, καθώς δεν είναι πικρή, ενώ η red ale αφορά όσους αναζητούν γευστική πολυπλοκότητα.

Οι κραφτ μπίρες έχουν δικό τους κοινό. Οι παραγωγοί τους λειτουργούν με περισσότερη ελευθερία, σε ό,τι αφορά τις συνταγές, τη συσκευασία, το όνομά τους. Έχουν διάρκεια ζωής από 4 έως 8 μήνες, και αυτό για να διατηρήσουν όλα τα αρωματικά και γευστικά τους χαρακτηριστικά ολοζώντανα. Διατηρούνται στο ψυγείο και, ανάλογα με το είδος, μπορεί να κοστίζουν από 2,20 μέχρι και 9 ευρώ, με τις περισσότερες ελληνικές να μην ξεπερνούν τα 5 ευρώ. Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό: είναι φτιαγμένες με το κέφι και το πάθος του ερασιτέχνη, και αποτελούν προϊόν συνεργασίας επαγγελματιών ίδιου κλάδου, συνθήκη που δεν συνηθίζεται στην Ελλάδα, και αυτό από μόνο του είναι αξιέπαινο.