Πολλοί λαχταρούν μια πίτα, ζεστή, μυρωδάτη, με τραγανό φύλλο! Δεν επιχειρούν, όμως, να τη φτιάξουν γιατί τους φαίνεται «βουνό», ιδιαίτερα το φύλλο. Ισως πάλι γιατί ο σύγχρονος άνθρωπος είναι κυρίως καταναλωτής και έχει ξεχάσει ότι μπορεί να φτιάχνει αυτό που θα τον ευχαριστήσει.
Το φύλλο πάντως είναι απόλυτα εφικτό να το φτιάξετε. Ασφαλώς υπάρχουν και τα αγοραστά φύλλα, πράγμα βολικό, αλλά καμιά σχέση με το σπιτικό, χειροποίητο. Αν, πάντως, καταλήξουμε να τα χρησιμοποιήσουμε, πρέπει να βάλουμε περισσότερα από τα πλαστά, γιατί είναι πολύ λεπτά. Τέλος, μπορούμε να φτιάξουμε πίτα με κουρκούτι, αντί φύλλου, οπότε θα διευκολυνθούμε μεν, αλλά θα εντυπωσιαστούμε και από τη νοστιμιά.
Συμβουλές για επίδοξους… πλάστες
Τα πρώτα φύλλα που θα φτιάξουμε μπορεί να τρυπήσουν. Βάζουμε στο σημείο που τρύπησε ένα μικρό κομμάτι που θα πάρουμε από τις άκρες του φύλλου σαν μπάλωμα και συνεχίζουμε με το άνοιγμα.
Για να σηκώσουμε το φύλλο και να το μεταφέρουμε στο ταψί, χρειαζόμαστε τη βέργα, τον λεπτό πλάστη που είναι σαν σκουπόξυλο, γιατί το φύλλο δεν χωράει στον κοντόχοντρο πλάστη και μπορεί να «σπάσει».
Αντί για αλεύρι μπορούμε να πασπαλίζουμε με νισεστέ (άμυλο σίτου) που είναι πιο λεπτό από το αλεύρι. Όταν στρώνουμε τα φύλλα στο ταψί, πρέπει πάντα να τα αλείφουμε με λάδι ή βούτυρο, πριν βάλουμε το επόμενο.
Οι πίτες πρέπει να είναι λεπτές, εκτός από συγκεκριμένες περιπτώσεις. Αν φτιάξουμε τη γέμιση και μας φανεί πολλή, κρατάμε όση νομίζουμε και φτιάχνουμε μικρά πιτάκια που μπορούμε να τα ψήσουμε στο φούρνο ή να τα τηγανίσουμε.
Υπάρχουν και μικρά, χειροκίνητα «μηχανήματα» με κυλίνδρους που όβάζετε το ζυμάρι και το ανοίγουν φύλλο σε φαρδιά κορδέλα (πρόκειται για τα εργαλεία παρασκευής σπιτικών ζυμαρικών). Το κόστος τους είναι πολύ λογικό και ο χειρισμός τους απλός: περνάμε το ζυμάρι από το μηχάνημα ξανά και ξανά μέχρι να γίνει πολύ λεπτό. Για να καλύψουμε, όμως, ένα μεγάλο ταψί, θα πρέπει να φτιάζουμε με τη ζύμη μας αρκετά κομμάτια φύλλου, γιατί το ένα δεν φτάνει.