Τι δράμα κι αυτό το πράγμα με την αθηναϊκή εστίαση, βρε παιδί μου… Μοιάζει ανεξάντλητη, φαντάζει προχώ, όμως, λίγο να την καλοκοιτάξεις, βλέπεις πόσο μικρούτσικη και νωχελής είναι η πρόοδος που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια. Η (κακή) αντιγραφή, η ρηχότητα και το αστάθμητό της, αυτά είναι εν συντομία τα θέματα πάνω στα οποία σκοντάφτουμε οι δημοσιογραφούντες περί τη γεύση. Τα ίδια, Παντελάκι μου, τα ίδια, Παντελή μου, θα μου πείτε… Σταματώ την γκρίνια. Ψάχνω να βρω καλά και νόστιμα πράγματα, να ’ναι χρήσιμη η στήλη.
Μεσημέρι στο Κολωνάκι. Στάση στο Brunello. Ένα έκτακτο ταρτάρ μόσχου, χοντροκομμένο, μαστιχωτό, ξελογιαστικό. Μια έκτακτη πίτσα με μανιτάρια άγρια και φλουδίτσες καλής φρέσκιας τρούφας. Τι άλλο; Α, ναι, βέβαια, ένα ριζότο-αποκάλυψη. Με σελινόριζα, ξινόμηλο και πράσινο κελυφωτό φιστίκι. Μα τι νόστιμος συνδυασμός, πόσο σωστά και με τρυφερότητα μαγειρεμένο! Τους χαιρετισμούς μας και τα σέβη μας, κ. Νουρλόγλου, που από ό,τι μάθαμε επιμεληθήκατε το μενού (Λουκιανού 21, Κολωνάκι, 210-72.48.889, ανοιχτά κάθε μέρα μεσημέρι-βράδυ).
Τα καλύτερα ακούω από φίλους έμπιστους για το Lollo’s Atene στο Χαλάνδρι. Το Lollo’s εγεννήθη ημίν στην Aντίπαρο και αποτόλμησε προ ολίγων μηνών την απόβαση στην πρωτεύουσα. Τα καλύτερα ακούω, πίτσες και πάστες και κρασιά, και όλα αυτά τα σαγηνευτικά των γειτόνων μας. Θα επανέλθω με όλο το ρεπορτάζ μετά τη δοκιμή. (Eθν. Αντιστάσεως 3Α, 210-68.01.040, Τρίτη-Παρασκευή βράδια, Σάββατο ανοιχτά από το μεσημέρι, Κυριακή μόνο μεσημέρι).
Με αυτό που ακολουθεί τριτώνει η γεύση Ιταλίας της σελίδας. Ήρθε, που λέτε, ο Β. από τη Γαλλία με 20 λογιώ τυριά-μικρά διαμάντια της ντόπιας τυροκομίας. Και όλως ευγενώς τα μοιράστηκε με μια παρέα 14 νοματαίων, μεταξύ των οποίων και η αφεντιά μου. Ανοίξαμε κρασιά, διαξιφίστηκαν τα πιρούνια μας πάνω από ξύλινα ταμπλό και κρυστάλλινα μπολ με χειροποίητα τσάτνεϊ. Ευφρανθήκαμε τα μέγιστα. Πώς κλείνεις όμως ένα τέτοιο τυροφαγικό δείπνο; Μα με ελαφρά, παιγνιώδη σορμπέ, άντε και κανένα παγωτάκι για τους πιο βαρείς λάτρεις του γλυκού. Έτσι κι έγινε. Δύο από την παρέα, χωρίς συνεννόηση, είχαμε προμηθευτεί από τα ιταλιάνικης πνοής παγωτατζίδικα Le Greche στο Σύνταγμα και στο Ψυχικό τα εξής: ξινούτσικο σορμπέτο λάιμ με μέντα, ανάλαφρο και καθαριστικό για το αισθητήριο όργανο της γεύσης. Σορμπέ κόκκινων φρούτων, με ζωντανή την αίσθηση του φρούτου – αυτό άρεσε σε όλους πιο πολύ. Τζελάτο μασκαρπόνε σύκο, λίγο πιο βαρύ για την προηγηθείσα δοκιμή. Και για τους σοκολατομανείς, μια έξοχη πικρή σοκολάτα με ξύσμα πορτοκαλιού. Εξαιρετικής υφής και αξιόλογης γεύσης, πάντως, όλα. (Mητροπόλεως 16Α, Σύνταγμα, 216-70.06.458, και Λυκούργου 2, Φάρος Ψυχικού, 213-04.16.299). ■