Την περασμένη άνοιξη, η Μάντλιν Μίλερ (φωτογραφία) έκανε μια βόλτα στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης, χαζεύοντας μια έκθεση αρχαιοελληνικής θεματολογίας – είναι γνωστό ότι η 40χρονη Αμερικανίδα αγαπάει την ελληνική μυθολογία και τα ομηρικά έπη. Είναι η συγγραφέας του πολυδιαβασμένου «Το τραγούδι του Αχιλλέα» (εκδ. Διόπτρα), για το οποίο κέρδισε το 2011 το σημαντικό βραβείο Orange (απονέμεται κάθε χρόνο σε μια γυναίκα συγγραφέα). Ακολουθώντας την ίδια, επιτυχημένη συνταγή, η Μίλερ έγραψε ένα δεύτερο μυθιστόρημα με βάση, αυτή τη φορά, την παρεξηγημένη φιγούρα της μάγισσας Κίρκης, μιας διαχρονικά ελκυστικής ηρωίδας που έχει εμπνεύσει δεκάδες λογοτέχνες, έμμεσα ή άμεσα, από τον Σαίξπηρ μέχρι τον Μίλτον και από τον Τζόις και τον Έλιοτ μέχρι τον Κορτάσαρ. Αθάνατη, με χαρακτήρα θνητού, μια εξόριστη «χρυσαφένια μάγισσα», κόρη του Ήλιου, θεία της Μήδειας και του Μινώταυρου, αντίζηλος της Σκύλλας, ερωμένη του Οδυσσέα και μητέρα ενός δικού του γιου (τουλάχιστον ενός, οι διάφορες αφηγήσεις δεν συμφωνούν), του Τηλέγονου, τον οποίο μεγάλωσε στο νησί της Αιαίας ως single mother – η Μίλερ δίνει στην «Κίρκη» (εκδ. Διόπτρα) μια σύγχρονη διάσταση, επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητά της.
Η Κίρκη της Μίλερ δεν είναι μια καρικατούρα που μεταμορφώνει τους άντρες σε γουρούνια, αλλά μια γυναίκα που, ταλαιπωρημένη από την πλήξη της αθανασίας, ανακαλύπτει τις δυνάμεις της και, όταν αποβάλλεται από τον κανόνα των θεών, βαδίζει το μονοπάτι της ανεξαρτησίας, ελεύθερη να επιθυμεί, να επιλέγει και, βεβαίως, να υποφέρει. Η Μίλερ δίνει στην Κίρκη φωνή (η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο) και μας καλεί να την ακούσουμε, να τη συμπαθήσουμε, να γελάσουμε με το αυτοσαρκαστικό της χιούμορ, να την καταλάβουμε και να την αποδεχτούμε ως μια «καλή μάγισσα» ή μια γενναία γυναίκα. ■