Όχι, δεν είναι εκπρόθεσμο αυτό το άρθρο. Δεν είναι γιατί, αν και τα βεγγαλικά της Ανάστασης έσκασαν ήδη την περασμένη Κυριακή, σήμερα είναι η μέρα για να ξεκινήσετε, σταδιακά και με το μαλακό, να εκπαιδεύετε τον σκύλο σας, ώστε την επόμενη Ανάσταση να μην τρέμει σαν το ψάρι στο άκουσμά τους.
Ένα σκυλί μπορεί να είναι κροτοφοβικό για μια πληθώρα αιτιών. Μπορεί να βίωσε μια δυσάρεστη εμπειρία στο παρελθόν, που του κληροδότησε ένα ανεπούλωτο ψυχολογικό τραύμα. Μπορεί να έπεσε θύμα κοινωνικής μετάδοσης· ένα αφεντικό που φοβάται τους κρότους επηρεάζει εύκολα τον σκύλο του. Μάλιστα, όσο πιο δεμένο είναι με τον τετράποδο σύντροφό του, τόσο βαθύτερα θα τον προκαταλάβει. Υπάρχουν όμως και άλλα, μη συνειρμικά, αίτια. Μπορεί, ας πούμε, το ζώο σας να μην εξοικειώθηκε ποτέ με τους δυνατούς θορύβους την κρίσιμη ηλικία των πρώτων 3-6 μηνών της ζωής του. Ή να υποφέρει από έντονο στρες, που εκδηλώνεται με διάφορες αντιδράσεις. Μία από αυτές είναι και η κροτοφοβία. Σε κάθε περίπτωση, ένα κροτοφοβικό ζώο υποφέρει. Υποφέρει πολύ και αναίτια. Και είναι υποχρέωσή μας, ως καλοί σύντροφοι, να το βοηθήσουμε να ξεπεράσει αυτή τη φοβία. Και οι τρόποι υπάρχουν.
Στο εμπόριο θα βρείτε ειδικά ηχητικά αρχεία (κάποτε ήταν CD, τώρα μπορείτε να τα κατεβάσετε απευθείας από το διαδίκτυο) που αναπαράγουν ήχους από αυτούς που τρομοκρατούν τα σκυλιά. Τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα, όταν ο σκύλος σας είναι ήρεμος και σε περιβάλλον που του εμπνέει ασφάλεια, μπορείτε να παίζετε αυτούς τους ήχους, στην αρχή σε πολύ χαμηλή ένταση και για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα (όχι πάνω από μισό λεπτό). Αφού εξασφαλίσετε το ότι ο σκύλος σας δεν αντιδρά στο ερέθισμα, αυξάνετε σταδιακά την ένταση, τη διάρκεια και τη συχνότητα. Ιδανικά (και απ’ ό,τι μαθαίνω από φίλους εκπαιδευτές) ο σκύλος σας, μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, θα ανέχεται αυτούς τους θορύβους, στην ένταση που θα τους ακούσει και τη βραδιά της Ανάστασης, μέσα από το σπίτι ή έξω στο μπαλκόνι σας.
Αν και, για να είστε σίγουροι, καλό είναι να φροντίσετε ώστε αυτές τις «δύσκολες ώρες» ο σκύλος σας να βρίσκεται στον δικό του «ασφαλή χώρο». Αυτός, όπως θα έπρεπε να γνωρίζετε ήδη –γιατί το έχουμε πει πολλές φορές στο παρελθόν–, είναι το κλουβί του (το crate, αμερικανιστί), σκεπασμένο και με τα αγαπημένα του μαξιλάρια/παιχνίδια μέσα. Μια σωστή φωλιά μέσα στο σπίτι, που δεν πρέπει να λείπει από κανένα σκυλί.
Μια τελευταία λεπτομέρεια: Οι απόψεις διίστανται σχετικά με το αν πρέπει να χαϊδεύετε και να καθησυχάζετε τον σκύλο σας όταν βιώνει τέτοιες στρεσογόνες εμπειρίες. Κάποιοι λένε ότι είναι προτιμότερο να προσποιείστε τον αδιάφορο, για να μην ενισχύετε την εντύπωσή του ότι κάτι άσχημο συμβαίνει. Προσωπικά, είμαι της αντίθετης άποψης. Το χάδι είναι βάλσαμο και, αν δεν συνοδεύεται από υπερβολικές αντιδράσεις συμπάθειας, μόνο καλό κάνει. Ειδικά αν το σκυλί σας το επιζητά και σας το δείχνει, είναι περιττή σκληρότητα να του το στερήσετε χάριν μιας εκπαιδευτικής προσέγγισης «tough love» που λένε και οι Αγγλοσάξονες. Οι ειδικοί ίσως διαφωνήσουν μαζί μου. Τι να κάνουμε, δεν μπορούμε να συμφωνούμε στα πάντα. ■