Η ζωή μου μέσα από τις Κυριακές

Η ζωή μου μέσα από τις Κυριακές

2' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Όταν ήμουν παιδί, η Κυριακή μού προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήταν μια αφηρημένη έννοια, μέχρι που ο χρόνος άρχισε να αποκτά υπόσταση και οι Κυριακές εντάχθηκαν χωροταξικά μέσα στην εβδομάδα. Στα σχολικά χρόνια, όμως, οι Κυριακές απέκτησαν μια δόση μελαγχολίας. Σαν να έχασε αυτή η ημέρα της εβδομάδας την ξεγνοιασιά της από τότε που έπρεπε να ετοιμάσεις την τσάντα του σχολείου το βράδυ. Στο πανεπιστήμιο, όλες οι ημέρες είναι σχεδόν ίδιες· εκτός ίσως από την εξεταστική περίοδο ή τις προθεσμίες των εργασιών.

Πέρασαν χρόνια μέχρι να ξανασυναντήσω την ανεμελιά της Κυριακής. Ως εργαζόμενη ενήλικη, όμως, συνειδητοποίησα την υπέρμετρη αξία της ημέρας. Η Κυριακή προσφέρει ένα καταφύγιο, με τη μεταφορική και την κυριολεκτική έννοια της λέξης. Είναι η ημέρα που δικαιούσαι να περιφέρεσαι άσκοπα. 

Οι Κυριακές είναι αφιερωμένες στις μικρές απολαύσεις της ζωής: τη χορταστική βόλτα με τον σκύλο σου, τους πειραματισμούς στην κουζίνα κάτω από τη γαλήνη των ήχων της, την απόλυτη αποχαύνωση μπροστά από μια ταμπλέτα ή την οθόνη της τηλεόρασης, ακούγοντας ένα ξεχασμένο άλμπουμ μουσικής ή διαβάζοντας το μυθιστόρημα που είναι παρατημένο εδώ και μέρες στο κομοδίνο. 

Μοναδική αποστολή μου την Κυριακή είναι να επαναφορτίσω τις μπαταρίες μου, για να ξαναφορέσω την πανοπλία μου τη Δευτέρα. Και για να στεφθεί αυτή η αποστολή με επιτυχία, χρειάζομαι ένα σύντομο τετ α τετ με τον ανέμελο εαυτό μου. 

Το τι θα κάνουμε την τελευταία ημέρα της εβδομάδας καθορίζει ένα μεγάλο κομμάτι της οντότητάς μας σε αυτόν τον κόσμο και την εικόνα που εντυπώνεται στην αντίληψη των αγαπημένων μας. Το πρωί σχεδόν κάθε Κυριακής, ο πατέρας έγραφε ένα από τα αμέτρητα άρθρα του, πλήρως απορροφημένος από τις σκέψεις του για την ιστορία ή την πολιτική, υπό τη συνοδεία του Μπετόβεν ή του Λιστ ή του Ραχμάνινοφ. Τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας τις γέμιζε με βόλτες μαζί με τα παιδιά του ή παρέα με ένα από τα εκατοντάδες ιστορικά βιβλία που είχε συγκεντρώσει μετά την πάροδο των ετών. Διότι αυτό ήταν ο πατέρας μου στην ουσία του: οικογενειάρχης και λάτρης της ιστορίας και όλων των παθημάτων που αυτή έχει να μας διδάξει. Και αυτή η πλευρά του ξεδιπλωνόταν κυρίως τις Κυριακές. Άλλοι γίνονται ποδηλάτες ή χειμερινοί κολυμβητές, ή ορειβάτες, ή σκακιστές. Ορισμένοι αρέσκονται σε μια σιέστα. Ένας υπνάκος στον καναπέ μετά από ένα κρασάκι ή ένα τσίπουρο είναι μια συνήθεια που είναι πια σπάνια μέσα στην εβδομάδα. 

Με τα χρόνια αναπτύσσεις κιόλας την ικανότητα της αποφυγής των θεμάτων προς επίλυση. Καθοδηγείς τις σκέψεις σου μακριά από εκκρεμότητες και προτεραιότητες, διότι έχεις μάθει ότι το ραντεβού με την Κυριακή είναι πολύτιμο. Ούτως ή άλλως μπορείς να προβληματιστείς όλη την υπόλοιπη εβδομάδα. Οι Κυριακές προσδίδουν μια μοναδική ουδετερότητα στον χρόνο. Μέσα σε αυτή την ανάπαυλα μπορείς να απολαύσεις το παρόν, χωρίς να δίνεις μάχη με τον χρόνο. Αλλά ίσως να πρέπει να γίνεις μεσήλικας για να εκτιμήσεις αυτή τη γλυκιά ανεμελιά της Κυριακής.  ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή