Τον Απρίλιο του 2011 επικρατούσε αναβρασμός στις πολιτιστικές σελίδες του διεθνούς Τύπου, ενόψει της πρεμιέρας μιας νέας σειράς του ΗΒΟ, μιας σειράς φαντασίας που βασιζόταν σε κάποια πολύ επιτυχημένα βιβλία τα οποία οι γνώστες του είδους κατέτασσαν ανάμεσα στα κορυφαία. Υπήρχε μια διάχυτη περιέργεια.
Είχα δει το πρώτο επεισόδιο τη μέρα που προβλήθηκε, με την προοπτική να γράψω στο περιοδικό μια γνώμη γι’ αυτή τη νέα τηλεοπτική μανία που φαινόταν ότι γεννιέται. Στο τέλος του επεισοδίου ένιωθα μετέωρος. Μου είχε φανεί εντυπωσιακό, ασφαλώς, και εξαιρετικά ενδιαφέρον, ωστόσο δεν μπορούσα να είμαι καθόλου σίγουρος αν μια σειρά με νεκροζώντανα πλάσματα μπορούσε να απασχολήσει το ευρύ κοινό και, κατ’ επέκταση, τους αναγνώστες του «Κ». Η απάντηση δόθηκε από μόνη της. Τα χρόνια που ακολούθησαν, το «Κ» κυκλοφόρησε δύο φορές με εξώφυλλο σχετικό με το «GoT», φιλοξένησε στις σελίδες του δεκάδες κείμενα για τη σειρά, μεταξύ των οποίων και συνεντεύξεις από τους πρωταγωνιστές της.
Το «GoT» κέρδισε σταδιακά ακόμα και τους πολύ δύσπιστους, ακόμα και όσους ορκίζονταν ότι δεν θα έβλεπαν ποτέ κάτι τέτοιο. Μέχρι (το πολύ) τον τρίτο κύκλο η σειρά είχε πια αφομοιωθεί πλήρως από την ποπ κουλτούρα και αντιμετωπιζόταν ως κάτι απόλυτα mainstream – την τρέχουσα σεζόν υπολογίζεται ότι, όταν ολοκληρωθεί, θα την έχουν παρακολουθήσει πάνω από 1 δισ. άνθρωποι. Το «GoT» έγινε κομμάτι της ζωής μας και καθημερινή κουβέντα μας. Ατάκες των ηρώων εντάχθηκαν στο λεξιλόγιό μας. Χιλιάδες άνθρωποι βάφτισαν τα παιδιά τους Άρια ή Ντενέρις και πρόσφατα μάθαμε ότι περισσότεροι από 1 εκατ. γλωσσομαθείς διδάσκονται την επινοημένη γλώσσα των Βαλυριανών. Και φυσικά τα μέρη όπου έγιναν τα γυρίσματα, από τη Βόρεια Ιρλανδία μέχρι την Κροατία και το Μαρόκο, είδαν τον τουρισμό τους να απογειώνεται.
Παράλληλη πραγματικότητα
Το μεταφυσικό στοιχείο έγινε αποδεκτό σε ένα κοινό απαίδευτο σε τέτοιου είδους ιστορίες χάρη στη συνολική ποιότητα της σειράς. Ένα μείγμα ιστορικού δράματος και γοτθικού παραμυθιού, κεντημένο με άριστες ερμηνείες, εντυπωσιακά σκηνικά και σεναριακά ευρήματα που κάθε τόσο αιφνιδίαζαν τους εκατομμύρια τηλεθεατές – χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η σφαγή στον «Κόκκινο γάμο», η πιο σοκαριστική στιγμή στη σύγχρονη τηλεοπτική ιστορία. Ήταν επίσης οι λεπτομέρειες. Το μεθοδικό χτίσιμο των (πολύ σύνθετων) χαρακτήρων, η περιγραφή ενός ολοκληρωμένου κόσμου με ιστορία και παραδόσεις. Μια μαγική παράλληλη πραγματικότητα. Και ήταν πάντα διασκεδαστικό. Μια ώρα που την περιμέναμε μέσα στην εβδομάδα.
Οι αρετές που έκαναν το «GoT» σπουδαίο, ατυχώς, στους δύο τελευταίους κύκλους εξανεμίστηκαν. Η πλοκή της σειράς ξεπέρασε το σημείο στο οποίο ο Τζορτζ Μάρτιν είχε αφήσει τα βιβλία του (είναι άγνωστο πότε θα τα συνεχίσει) και η παραγωγή έπεσε στην παγίδα της ταχύτητας και της τηλεοπτικής σύμβασης, προσπαθώντας να καλύψει με μυθικά εφέ την προχειρότητα της αφήγησης. Το σενάριο άρχισε να έχει σχεδόν κωμικά κενά, οι διάλογοι έγιναν αμήχανοι, τα δεκάδες ερωτήματα που τέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια έμειναν αναπάντητα. Εκτός κι αν απαντηθούν στο τελευταίο επεισόδιο. Αυτή τη βδομάδα ολοκληρώνεται το μεγαλύτερο ποπ φαινόμενο, που σημάδεψε την εποχή αυτή της έκρηξης της δημοφιλίας των τηλεοπτικών σειρών. Ξημερώνει πλέον μια μέρα χωρίς βαρβάρους… ■