Κάθε απόγευμα, επιστρέφοντας από τη δουλειά, περνάω μέσα από ένα όμορφο πάρκο. Ένα πάρκο που χαίρονται άνθρωποι και σκυλιά μαζί, σε απόλυτη αρμονία. Και άκρατο ενθουσιασμό, να συμπληρώσω, που συνήθως καταλήγει σε ένα υγρό φιλί. Το λέω «το φιλί του Ιούδα». Και να γιατί: Η λαϊκή σοφία (των κυνόφιλων ειδικότερα) λέει πως το σάλιο του σκύλου είναι το προσωπικό αντισηπτικό του. «Δες, ο σκύλος γλείφει τις πληγές του, για να τις γιάνει μια ώρα αρχύτερα!» έλεγε η γιαγιά μου, που ήξερε από πάστρα (αλλά προφανώς όχι από μικροβιολογία). Και αφού το σάλιο του είναι τόσο ισχυρό αντισηπτικό, τι πειράζει να μας ρίξει και ένα… γλωσσόφιλο στη μούρη; Άλλωστε, αυτή δεν είναι η απόλυτη κίνηση αγάπης για τα σκυλιά;
Χμ, και όχι και όχι! Τα σκυλιά γλείφονται μεταξύ τους για να ανταλλάξουν διαπιστευτήρια. Όπως επίσης, για να δηλώσουν αμοιβαία τη θέση τους στην ιεραρχία. Το κατώτερο σκυλί γλείφει πρώτα το ανώτερο. Και αν η χειρονομία του γίνει αποδεκτή, το ανώτερο του επιστρέφει τη φιλοφρόνηση. Έτσι λοιπόν, όταν γλείφουν το δικό σου πρόσωπο, δεν το κάνουν από αγάπη· ούτε επειδή δεν τους βρίσκεται πρόχειρο ένα χανζαπλάστ. Λειτουργούν από ενστικτώδη παρόρμηση, γιατί ξεχνάνε ότι ανήκεις σε ένα άλλο είδος θηλαστικών, με άλλες συνήθειες. Για την ακρίβεια, δεν είναι ποτέ ικανά να κάνουν απόλυτα αυτόν τον διαχωρισμό.
«Και τι θα πάθω αν με γλείψει ο σκύλος μου;» θα μου πεις. Πιθανόν τίποτα. Λιγότερο πιθανόν, μια καραμπινάτη βακτηριδιακή λοίμωξη, από τις ζωοανθρωπονόσους που περιλαμβάνουν (αλλά δεν εξαντλούνται στα): e-coli, σαλμονέλα και καμπυλοβακτηρίαση, μια καλή συνταγή για μια επίμονη και επίπονη γαστρεντερίτιδα.
Επειδή όμως τίποτα από τα παραπάνω δεν θα σας πείσει να αλλάξετε έτσι εύκολα συνήθειες, ας δούμε μαζί έναν συμβιβασμό. Αφήστε λοιπόν τον τετράποδο φιλαράκο σας να σας φιλήσει, αλλά αποφύγετε τουλάχιστον τα μάτια, τη μύτη, το στόμα και τυχόν αμυχές ή ανοιχτές πληγές. Οι βλεννογόνοι μεμβράνες επιτρέπουν την απορρόφηση των παθογόνων μικροοργανισμών πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι το δέρμα μας, που στο κάτω κάτω φτιάχτηκε από τη φύση γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό: να λειτουργεί ως μόνιμη ασπίδα προστασίας ανάμεσα σε εμάς και σε όλα όσα κυκλοφορούν στο περιβάλλον και μπορούν να μας σκοτώσουν. Και επειδή αυτό που απομένει είναι το μάγουλο, ιδού, το φιλί του Ιούδα σε όλο του το μεγαλείο! Ένα φιλί λίγο ένοχο, λίγο συμβιβαστικό, λίγο επικίνδυνο. Αλλά και συγχωρητέο.
Προσωπικά, δεν άφησα ποτέ κανένα σκυλί μου να μου γλείψει το πρόσωπο. Δεν νομίζω ότι είναι μια ανάγκη τόσο επιτακτική που, αν του τη στερήσεις, θα το καταδικάσεις σε βαθιά δυστυχία. Αντιθέτως, πιστεύω ότι το να βάλεις ένα όριο απαράβατο στα δέκα εκατοστά από τη μούρη σου δείχνει στο ζώο πως υπάρχει ένα άβατο. Ένα άβατο που διασφαλίζει τον σεβασμό του σκύλου σου απέναντι στο Alpha Dog, που πρέπει, πάντα, να είσαι εσύ! Έτσι, χωρίς να χρειάζεται διαρκής επανεπιβεβαίωση των θέσεών σας στην ιεραρχία της οικογένειας.
Τα χέρια είναι επίσης μια καλή εναλλακτική πρόταση. Και οι πατούσες – για σκυλιά με βιτσιόζικες προτιμήσεις και αφεντικά που δεν γαργαλιούνται. ■