Για όσους η δεκαετία του ’90 «έγραψε» πάνω τους, το όνομα του Κωνσταντίνου Βήτα διατηρεί τον μύθο του· έναν μύθο ταυτισμένο με τα πρώτα βήματα της electronica στην Αθήνα, το συγκρότημα των Στέρεο Νόβα, αλλά και την ιδιοσυγκρασία ενός μουσικού που μοιάζει να ζει και να δημιουργεί αποτραβηγμένος σε ένα πιο προσωπικό σύμπαν, το οποίο περιφρουρεί με αξιοσημείωτη πειθαρχία.
Αλλά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ο Κωνσταντίνος Βήτα είναι πάντα παρών. Τον χειμώνα με το EP «Περίεργη ώρα», που περιλάμβανε πέντε τραγούδια, προπομπό ενός LP που θα κυκλοφορήσει το 2020, και τώρα με την πρωτότυπη μουσική που έγραψε για το σαιξπηρικό «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», το οποίο αυτές τις ημέρες περιοδεύει ανά την Ελλάδα με εμπροσθοφυλακή ένα πολύ δυνατό σκηνοθετικό και πρωταγωνιστικό σύνολο.
Όταν μιλάμε, τον ρωτάω αμέσως για το κριτήριο με το οποίο επιλέγει τις εξωτερικές συνεργασίες του. «Ο Αιμίλιος (σ.σ. Χειλάκης) μαζί με τη Μαξίμου και τον Δούνια με συνάντησαν ένα χειμωνιάτικο βράδυ της προηγούμενης χρονιάς και μου είπαν την ιδέα τους. Διάβασα τη μετάφραση του Γιώργου Μπλάνα και μου άρεσε πολύ. Τη βρήκα πολύ ποιητική και συμφώνησα. Η μόνη δική μου ένσταση ήταν ότι τους έλεγα να βάζουν τη μουσική πιο χαμηλά και αυτοί ήθελαν να τη βάζουν πιο δυνατά. Αλλά τι να κάνω, είναι πολύ καλά παιδιά όλοι τους και έκανα πίσω», λέει και γελάμε.
Η σύνθεση αποτελείται κυρίως από κρουστά και ηλεκτρονικούς ήχους. «Όταν διαβάζω ένα έργο, δεν ακούω ποτέ μουσική. Στην πορεία όμως με εμπνέουν οι φωνές των ηθοποιών, και από εκεί ξεκινώ τη σύνθεση». Του αρέσει το θέατρο, είναι μια διαφορετική συνθήκη από τη μουσική, μου λέει, «σαν ζωντανός κινηματογράφος, πας κάπου και όλα ξετυλίγονται μπροστά σου». Αλλά δεν του αρέσει να βλέπει όλο και περισσότερους σκηνοθέτες να επεμβαίνουν σε κλασικά κείμενα. «Είναι σαν να γίνεται το έργο μια αφορμή για να εξυπηρετηθεί ο σκηνοθέτης, το δικό του στιλ και όχι τόσο το ίδιο το έργο. Τυγχάνει να είμαι δυσλεξικός και κάποιες φορές δεν καταλαβαίνω τη σύνδεση των πραγμάτων, οπότε φεύγω από το θέατρο σαν ανόητος».
Ποίηση και υπολογιστές
Τώρα που άφησε πίσω τη δουλειά για το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας», έχει αφοσιωθεί στο επόμενο πρότζεκτ, αυτό της συγγραφής ενός πρωτότυπου έργου με ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου, το οποίο θα παρουσιαστεί στην Εναλλακτική Σκηνή της Λυρικής τον Φεβρουάριο του 2020. Θα λέγεται «Ο κόσμος είναι ένας» και θα εστιάζει σε τρεις ενότητες του ποιητή: την εξορία, την υπαρξιακή αναζήτηση και τα πιο φιλοσοφικά του ποιήματα. «Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω από πολύ νέος, διότι είναι από τους αγαπημένους μου ποιητές».
Ένας μουσικός που είναι από πολύ μικρός στους υπολογιστές πώς αισθάνεται σήμερα στο νέο ψηφιακό περιβάλλον παραγωγής και διάθεσης της μουσικής; «Είχα προετοιμαστεί από το 1987 με τα πρώτα μου κομπιούτερ και μπορώ να πω ότι για μένα ήρθε φυσιολογικά. Απλώς έφερε μαζί του και αρνητικά αποτελέσματα στα πνευματικά δικαιώματα, ενώ πρόσθεσε έναν αέρα αφασίας, εγωισμού, αποκλεισμού και ασυνεννοησίας στην πολιτιστική παραγωγή». Είναι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή στο Facebook και στο Instagram, απλώς τις περισσότερες φορές δεν τα χειρίζεται ο ίδιος, αλλά ένας ειδικός συνεργάτης του. «Με στενοχωρεί η έκθεση στον υπολογιστή και προσπαθώ να κάνω οικονομία στις φωτεινές οθόνες, για να προστατέψω τα μάτια μου».
Έκθεση ζωγραφικής
Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι είναι ότι η ζωγραφική καταλαμβάνει εδώ και αρκετό καιρό εξίσου σημαντικό μέρος στη ζωή του Κ. Βήτα με τη μουσική. «Είναι αρκετά χρόνια τώρα που ζωγραφίζω με ασταμάτητο ρυθμό, τις νύχτες σχεδιάζω μέχρι αργά. Μου δίνει πολύ μεγάλη χαρά, με βγάζει έξω από τα κομπιούτερ και τα μηχανήματα και με φέρνει κοντά στα ερωτήματά μου, στη σχέση με τον εαυτό μου και με τον Θεό, και στη ζωή μου. Σκέφτομαι του χρόνου, αφού τελειώσω με τον Ρίτσο, να κάνω μια έκθεση στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη για όλους τους φίλους μου. Η ζωγραφική είναι πιο άμεση· δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί και εκεί έρχεσαι αντιμέτωπος με πολλά θέματα και συγκρούσεις, αλλά είναι μια συνθήκη ίσως πιο υπαρξιακή για μένα». Σκέφτηκε καθόλου στα χρόνια της κρίσης να φύγει από την Αθήνα και την Ελλάδα; «Όχι, παρόλο που θα μπορούσα να ζήσω κάπου έξω. Μου αρέσει όμως πολύ η χώρα μας, η ζωή, οι άνθρωποι, η φύση. Είναι ωραίος τόπος η Ελλάδα. Σε κάνει να νιώθεις βασιλιάς, ακόμα και με μια ντομάτα ή μια φέτα καρπούζι στο χέρι». ■