Στο τέλος μιας ακόμη συναρπαστικής, αλλά και κουραστικής σχολικής ημέρας το φθινόπωρο του 2015, η 10χρονη Μάρλεϊ Ντίαζ κάθισε με τη μητέρα της στην κουζίνα του σπιτιού τους, σε μια μικρή πόλη του Νιου Τζέρσι. H δασκάλα τούς είχε μοιράσει μια λίστα με βιβλία που θα ήθελε να διαβάσουν οι μαθητές και η μικρή, αν και βιβλιοφάγος, ήταν πολύ θυμωμένη. «Για άλλη μία χρονιά μάς βάζουν να διαβάσουμε βιβλία για λευκά αγόρια και τους σκύλους τους», ξέσπασε.
Λίγες εβδομάδες αργότερα, ξεκινούσε την εκστρατεία #1000BlackGirlBooks, με στόχο τη συγκέντρωση μέσω δωρεών, εντός ενός χρόνου, χιλίων βιβλίων με πρωταγωνίστριες μαύρα κορίτσια. Σκοπός της ήταν να καταδείξει την πραγματικότητα της εξαιρετικά μικρής παραγωγής βιβλίων στα οποία παιδιά και έφηβοι της μαύρης και άλλων μειοψηφικών εθνοτήτων στις ΗΠΑ μπορούν να αναγνωρίσουν τον εαυτό τους. Τα βιβλία αυτά ανακοίνωσε ότι θα δώριζε στο δημοτικό σχολείο όπου φοίτησαν όλες οι γυναίκες της οικογένειάς της –εκτός από την ίδια– στην Τζαμάικα, υπογραμμίζοντας ότι το πρόβλημα παρέμενε το ίδιο ακόμη και στις «μαύρες» κοινότητες.
Μέσω των κοινωνικών δικτύων και της τηλεόρασης η καμπάνια της έγινε σύντομα γνωστή σε όλη τη χώρα και η ίδια πρόσωπο της επικαιρότητας, μια ενθουσιώδης ακτιβίστρια των βιβλίων που πέρασε τις πύλες του Λευκού Οίκου, εμφανίστηκε στο σόου της Έλεν Ντε Τζένερις, συνάντησε την Όπρα Γουίνφρι και τη Μισέλ Ομπάμα και συμπεριελήφθη στη λίστα του Forbes με τους τριάντα ανθρώπους κάτω των 30 ετών που ξεχώρισαν το 2018. Στα σχεδόν τέσσερα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, η πρωτοβουλία της έχει συγκεντρώσει περισσότερα από 12.000 βιβλία, τα οποία έχουν γεμίσει τα ράφια βιβλιοθηκών σε δεκάδες σχολεία και κοινοτικά κέντρα σε όλη την ανατολική ακτή των ΗΠΑ, στην Αριζόνα και στην Καλιφόρνια, αλλά και στη Νότια Αφρική.
Εδώ και μερικούς μήνες, στις προθήκες των βιβλιοπωλείων βρίσκεται και το δικό της βιβλίο «Η Μάρλεϊ Ντίαζ τα κατάφερε – το ίδιο μπορείς κι εσύ», μέσα από το οποίο φιλοδοξεί να ενθαρρύνει νεαρά παιδιά να χρησιμοποιούν τα ταλέντα τους για να αλλάξουν τον κόσμο, αντλώντας από τη δική της εμπειρία. Άλλωστε πιστεύει ότι μόνο μέσα από το θετικό παράδειγμα και άλλων νεαρών ακτιβιστών, όπως η Γκρέτα Τούνμπερκ, μπορεί η γενιά της να αισιοδοξεί για το μέλλον. ■