Ήταν μία από τις τελευταίες Κυριακές του Αυγούστου, στο κτήμα στο Ληλάντιο. Ο τρύγος του Μοσχάτου έχει τελειώσει και μερικοί φίλοι, καλοί φίλοι, ετοιμαζόμαστε να απολαύσουμε ένα ιδιαίτερο δείπνο. Η Μαρούλα στην κουζίνα ετοιμάζει φρέσκια πάστα για την μπολονέζ, η Ναταλία μαζεύει ζουμερές ντομάτες στο μποστάνι, ο Θρασύβουλος ετοιμάζει τις μελιτζάνες για την ιδιαίτερη μελιτζανοσαλάτα, ο Μάκης έχει αναλάβει να «στήσει» την πιατέλα με τα τυριά και ο Κώστας έχει φτιάξει γαύρους μαρινάτους. Ο Φοίβος κι εγώ πάμε στο κελάρι να ψάξουμε για κρασιά. Διαλέξαμε –με βάση όχι τόσο τα φαγητά, όσο το γούστο και τη διάθεσή μας– μερικά εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους κρασιά. Μέχρι να ετοιμαστούν τα φαγητά, ξεκινήσαμε τσιμπολογώντας υπέροχα τυριά, που τα συνόδευσε με χάρη και γοητεία ένα «πορτοκαλί» Απέριττο της Χλόης Χατζηβαρύτη. Ένα φυσικό κρασί από Ροδίτη, χωρίς καμία παρέμβαση, με υπέροχα ώριμα αρώματα μελιού, εσπεριδοειδών, με υψηλή οξύτητα και ωραίες τανίνες. Στη συνέχεια βάλαμε Ρομπόλα Wild Paths 2018 Gentilini στα ποτήρια μας και ακολουθήσαμε τον Πέτρο Μαρκαντωνάτο και τη Μαριάννα Κοσμετάτου σε κακοτράχαλα, ανηφορικά μονοπάτια, για να βρεθούμε στα 850 μ., σε αιωνόβιους αυτόρριζους αμπελώνες Ρομπόλας. Τραγανό στόμα, δροσερό και πλούσιο συνάμα, ενθουσιάστηκε με τα λεμονάτα μαριναρισμενα γαυράκια. Παραμένοντας στην Κεφαλονιά (πώς να ξεφύγεις άλλωστε από τους γοητευτικούς Κεφαλονίτες), τα ποτήρια μας γεμίζουν –και ξαναγεμίζουν– με μια δροσερή, σχεδόν κρύα, Mademoiselle Haritatos 2017. Φρέσκια, αρωματική, στρογγυλή, ληξουριώτικη Μαυροδάφνη δεξαμενής, που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο στο πέρασμά της, όπως ακριβώς οι δεσποινίδες της οικογένειας Χαριτάτου όταν κατεβαίνουν στην πλατεία στο Ληξούρι. Το επόμενο σερβίρισμα ήταν μια καταιγίδα αρωμάτων και γεύσεων, που τους έκανε όλους να αφήσουν επιφωνήματα απόλαυσης. Nebbio 2012 από το αγαπημένο δραμινό Κτήμα Τέχνη Οίνου. Η ιταλική ποικιλία Nebbiolo, με μακρόχρονη παλαίωση σε δρύινα βαρέλια, δίνει ένα κρασί με εκρηκτικά αρώματα βύσσινου και κερασιού, δαμάσκηνου και μαύρης ελιάς, που πολύ δύσκολα περιγράφεται. Πλούσιο, τανικό, γεμάτο και απολαυστικό.
Ήταν ένα ωραίο δείπνο. Πρέπει, δε, να ομολογήσω ότι τα κρασιά έκλεψαν την παράσταση και μας οδήγησαν σε ωραίες συζητήσεις, ταξίδια σε αμπελώνες και οινοποιεία, σε αγαπημένους οινοποιούς που μόνο χαρές προσφέρουν στην καθημερινότητά μας, και τους ευχαριστούμε γι’ αυτό! ■