Στιγμιότυπα από τη μεγάλη συναυλία του «Όλοι μαζί μπορούμε», με αφορμή τα 55 χρόνια δημιουργικής πορείας του Χρήστου Νικολόπουλου.
Είναι 21.15 και τα φώτα σβήνουν. Οι περίπου 40.000 θεατές που έχουν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο –αυτό το πολύχρωμο, πολύβουο μελίσσι– σωπαίνουν· κρατούν, θαρρείς, την ανάσα τους. Πρώτα η δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Σία Κοσιώνη κι έπειτα ο παρουσιαστής Γιώργος Καπουτζίδης καλωσορίζουν το κοινό. Μαζί υποδέχονται τον Χρήστο Νικολόπουλο. Δική του είναι αυτή η βραδιά, άλλωστε, αφιερωμένη στα 55 χρόνια της δημιουργικής πορείας του, στα τραγούδια του, τα οποία, μέσα σε αυτές τις δεκαετίες, έχουν γίνει για τους Έλληνες σημαδούρες μέσα στον χρόνο. Μας θυμίζουν –και θα συνεχίσουν να μας θυμίζουν– χαρές και λύπες, έρωτες και απώλειες, γλέντια και στιγμές μοναξιάς.
Ο μαέστρος βγαίνει στη σκηνή. Το πρώτο χειροκρότημα είναι δυνατό, συγκινητικό. Σειρά έχουν τώρα τα τραγούδια. «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» και «Ζήλια μου», «Υπάρχω» και «Των αγγέλων τα μπουζούκια», «Δεν υπάρχουν άγγελοι» και «Της καληνύχτας τα φιλιά», «Το αγριολούλουδο» και «Αν πεθάνει μια αγάπη», και δεκάδες άλλα από τους: Κωνσταντίνο Αργυρό, Μελίνα Ασλανίδου, Δέσποινα Βανδή, Στέλιο Διονυσίου, Νατάσα Θεοδωρίδου, Μανώλη Λιδάκη, Κώστα Μακεδόνα, Γιώργο Μαργαρίτη, Πάολα, Πίτσα Παπαδοπούλου, Γιάννη Πλούταρχο, Αντώνη Ρέμο, Στέλιο Ρόκκο, Γιάννα Βασιλείου και Παναγιώτη Τσαφαρά.
Το χειροκρότημα γίνεται ολοένα και πιο δυνατό. Όχι μόνο για τα τραγούδια, όχι μόνο για τον σπουδαίο συνθέτη τους, αλλά και για τον ίδιο τον σκοπό: όπως κάθε χρόνο, τα έσοδα της φετινής συναυλίας του «Όλοι μαζί μπορούμε» θα διατεθούν για ευπαθείς ομάδες, για τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη. Και όταν ο Γιάννης Σπανολιός, επικεφαλής της πρωτοβουλίας του ΣΚΑΪ «Όλοι μαζί μπορούμε», ανακοινώνει ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων θα δοθούν στην ένωση «Μαζί για το παιδί», για τη στήριξη της οποίας θα τραγουδούσαν την επόμενη μέρα στο Ηρώδειο ο πρόωρα χαμένος Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ο Νίκος Πορτοκάλογλου, το στάδιο πραγματικά σείεται.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος με την Πίτσα Παπαδοπούλου.
Συγκίνηση και δέος
Σχεδόν δύο εβδομάδες έχουν περάσει από εκείνη τη βραδιά (9 Σεπτεμβρίου) και ο Χρήστος Νικολόπουλος παραδέχεται ότι δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει όσα έγιναν στο Καλλιμάρμαρο. «Ήταν απερίγραπτη η συγκίνησή μου και το δέος μου –λόγω του χώρου, της προσέλευσης τόσο πολλών ανθρώπων, της παρουσίας των φίλων μου τραγουδιστών– που δεν το έχω ακόμα χωνέψει, δεν έχουν καταλαγιάσει μέσα μου τα συναισθήματα». Τι σκεφτόταν εκείνες τις ώρες που ήταν πάνω στη σκηνή; «Πόσο τυχερός είμαι στη ζωή μου· από πού ξεκίνησα –ένα πάμφτωχο αγροτόπαιδο από το Καψοχώρι Ημαθίας, που έμενε σε ένα σπίτι πλίνθινο– και πού έφτασα, να δίνω συναυλία σ’ αυτόν τον ιστορικό χώρο…»
«Ναι, ήταν μια υπέροχη βραδιά. Ναι, έχουμε λόγους να τη θυμόμαστε. Ναι, ευτυχώς, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε», λέει η δημοσιογράφος Χριστίνα Βίδου, που είχε αναλάβει τη ραδιοφωνική μετάδοση της μεγάλης συναυλίας από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ. «Του χρόνου πάλι!» ■