Η Νάνσι Πελόσι έχει την πολιτική στα γονίδιά της. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας της ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Αργότερα έγινε δήμαρχος Βαλτιμόρης – πάντα με τους Δημοκρατικούς. Η μητέρα της είχε οργανωτικό ρόλο, με έμφαση στην προσέλκυση περισσότερων γυναικών στο κόμμα. Η ίδια η Πελόσι, ως έφηβη, βοηθούσε στις προεκλογικές εκστρατείες του πατέρα της. Το 1961, μόλις 20 ετών, ήταν παρούσα στην ορκωμοσία του Τζον Φ. Κένεντι.
Η ιστορία των γυναικών στην αμερικανική πολιτική και του «γυάλινου ταβανιού», που έχει αποδειχθεί τόσο ανθεκτικό, έχει εστιάσει υπερβολικά στη Χίλαρι Κλίντον και στις προεδρικές της φιλοδοξίες. Η Πελόσι, όμως, είναι ένα εξίσου ισχυρό –και πιο επιτυχημένο– πρότυπο. Μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων από το 1987, διανύει την τρίτη θητεία της ως πρόεδρος του σώματος – την υψηλότερη θέση που έχει λάβει ποτέ γυναίκα στις ΗΠΑ. Ηγείται της κοινοβουλευτικής ομάδας των Δημοκρατικών στη Βουλή από το 2003.
Με μυθικές ικανότητες fund-raising, δεξιοτέχνις στην οικοδόμηση συμμαχιών για την ψήφιση νομοσχεδίων και στην επιβολή της κομματικής πειθαρχίας, ανήλθε για πρώτη φορά στην προεδρία το 2007, όταν η εξέγερση κατά των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, η καταστροφική διαχείριση του τυφώνα Κατρίνα και η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της κοινωνικής ασφάλισης έστρεψαν τους ψηφοφόρους αποφασιστικά κατά του Τζορτζ Μπους. Σήμερα αντιμετωπίζει έναν άλλου τύπου Ρεπουμπλικανό, έναν αδίστακτο δημαγωγό, που αδιαφορεί όχι μόνο για τους άγραφους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, αλλά και για ρητές συνταγματικές διατάξεις. Παράλληλα, η πρόεδρος της Βουλής δέχεται έντονες πιέσεις από μια ανανεωμένη αριστερή πτέρυγα του κόμματος, που δεν έχει υπομονή με το business as usual στο Κογκρέσο.
Η διαδικασία καθαίρεσης κατά του Τραμπ, την οποία ξεκίνησε παρά τις έντονες ανησυχίες της για τις επιπτώσεις που θα έχει, είναι ίσως η μεγαλύτερή της πρόκληση. Αλλά, αν οι τελευταίες τρεις δεκαετίες μάς έχουν διδάξει οτιδήποτε, είναι ότι δεν πρόκειται για μια γυναίκα που μπορεί εύκολα να ηττηθεί. ■