Όσο συζητάμε με τον σκηνοθέτη Σαράντο Γεώργιο Ζερβουλάκο, αναφέρεται συχνά σε κάποιο αόριστο «συγκεκριμένο θέμα». Δεν του δίνει όνομα, το υπονοεί διαρκώς. Υποθέτω ότι εκείνες τις στιγμές μιλάει ο «ελληνικός» του εαυτός.
Γεννημένος στη Θεσσαλονίκη και μεγαλωμένος στη Γερμανία από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γερμανίδα, ο ανήσυχος Ζερβουλάκος, ο οποίος το 2012 ψηφίστηκε από τους Γερμανούς κριτικούς θεάτρου ως ο καλύτερος ανερχόμενος καλλιτέχνης στη χώρα, φέρνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης (12-29 Δεκεμβρίου) το έργο του Καναδού Μισέλ Μαρκ Μπουσάρ «Tom à la ferme» (2011) με νέο τίτλο («Tom in Greece»), απολύτως προσαρμοσμένο στο πνεύμα της πλούσιας ελληνικής διασκευής.
Το «συγκεκριμένο θέμα» είναι η ομοφοβία. Στο πρωτότυπο έργο του Μπουσάρ (που μεταφέρθηκε το 2013 και στη μεγάλη οθόνη από τον Ξαβιέ Ντολάν), ο συντετριμμένος Τομ ταξιδεύει στην επαρχία για να παραστεί στην κηδεία του εραστή του. Αναπόφευκτα θα έρθει σε επαφή για πρώτη φορά με την οικογένεια του εκλιπόντα: και με τη μητέρα του (την υποδύεται η Ρένια Λουιζίδου), που δεν έχει ιδέα ποιος είναι ο Τομ και τι έχει ζήσει με τον γιο της.
«Η Ελλάδα», παρατηρεί ο Ζερβουλάκος, «στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι πιο μπροστά από όσο η ίδια η κοινωνία νομίζει». Επομένως δεν υπάρχει πρόβλημα; τον ρωτάω. «Το πρόβλημα για τους γονείς είναι περισσότερο ένα είδος κοινωνικού πανικού. Έχω δει συντηρητικούς ανθρώπους που δεν θέλουν να βλέπουν έναν δικό τους άνθρωπο να υποφέρει και είναι έτοιμοι να βάλουν στην άκρη τις αντιλήψεις τους». Αλλά δεν είναι μόνο θέμα των γονιών, υποστηρίζει. «Υπάρχει και ένα θέμα προσωπικής ευθύνης από τα ίδια τα παιδιά. Είναι σαν όλοι να χρειάζονται ένα τελευταίο βήμα, που απαιτεί θάρρος και από τις δύο πλευρές». ■