Όλες οι πρωτοχρονιάτικες δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν οι άνθρωποι είναι αυτοαναφορικές. Ξέρετε, αυτές που διαρκούν μερικές εβδομάδες και έπειτα καταρρέουν μέσα στην παντοδύναμη ρουτίνα: Θα χάσω βάρος. Θα κόψω το κάπνισμα. Θα γυμνάζομαι τακτικά. Θα τρώω υγιεινά. Και ούτω καθεξής. Καμία δεν αφορά τους άλλους.
Αν όμως καταφέρναμε να είμαστε λιγότερο εγωκεντρικοί, να μια δεκάδα δεσμεύσεων που θα μπορούσε κάποιος να πάρει στα σοβαρά και να αφορά τους τετράποδους φίλους του.
Δεν θα πάρω ούτε καναρίνι, αν δεν είμαι απόλυτα βέβαιος ότι έχω τα απαραίτητα «τρία Χ» για να το συντηρήσω: Χρόνο, Χώρο, Χρήμα.
Δεν θα «ψωνίσω ζώο από το εξώφυλλό του». Θα αναζητήσω τη ράτσα που πάει στον τρόπο ζωής μου, γιατί το να προσαρμοστώ εγώ στον τρόπο ζωής μιας φυλής που δεν μου ταιριάζει μπορεί να ακούγεται ενδιαφέρουσα πρόκληση, αλλά είναι εγγύηση πανωλεθρίας.
Δεν θα το αφήσω ανεκπαίδευτο. Αντίθετα, μέσα στα αρχικά έξοδα απόκτησής του θα υπολογίσω τον επαγγελματία που θα το κοινωνικοποιήσει όπως πρέπει, για να γίνει η συμβίωσή μας παράδεισος, όχι κόλαση. Θα αντιληφθώ από νωρίς ότι η
διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο είναι πολύ λεπτή.
Δεν θα επιμείνω στο αδέσποτο. Ούτε στο «ράτσας». Κυρίως, δεν θα ζαλίσω τους φιλόζωους φίλους μου με την ψευδενάρετη άποψή μου. Θα αποκτήσω το ζώο που μου ταιριάζει και παράλληλα θα αγαπάω, θα φροντίζω και θα προστατεύω όσο περισσότερα μπορώ. Δεν θα γίνω ζηλωτής, σταυροφόρος και αφορμή για νέους διχασμούς.
Για να είμαι ο καλύτερος του χωριού, θα προβλέψω και τις «στραβές». Όχι για το ζώο μου, για μένα. Τι θα απογίνει ένα κουτάβι μετά από δέκα χρόνια, αν εγώ είμαι ήδη 75 τώρα που το φέρνω στο σπίτι; Υπάρχει κάποιος που θα το κληρονομήσει με προθυμία (ακόμα κι αν είναι γέρικο και άρρωστο);
Δεν θα γίνω «συλλέκτης» ζώων. Δεν μπορώ να τα σώσω όλα. Οποιαδήποτε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση θα καταστήσει εμένα γραφικό (έως αφόρητο για τους γύρω μου) και τα ζώα δυστυχισμένα.
Δεν θα κοιτάζω αλλού, όταν ξέρω ότι κάπου, κάποιος κακοποιεί ένα ζώο. Δεν θα επιτρέψω στους ανόητους που προσπαθούν να με επιβαρύνουν με τη ρετσινιά του καταδότη να πετύχουν τον άθλιο σκοπό τους. Εκείνοι είναι οι παραβάτες. Εγώ είμαι αυτός που νοιάζεται.
Δεν θα πέσω θύμα της εσφαλμένης εντύπωσης ότι «δύο ζώα περνάνε καλύτερα από ένα, γιατί κάνουν παρέα όταν λείπω» (πολύ διαδεδομένη στους εργένηδες). Με τις γάτες μού λένε ότι κάτι γίνεται. Με τα σκυλιά, το ενδεχόμενο είναι από πολύ σπάνιο έως και αντιστρόφου αποτελέσματος. Σκέψου να έχεις ξαφνικά δύο σκυλιά που δεν ανέχονται το ένα το άλλο.
Και μια και μιλάμε για γάτες, δεν θα καταπιώ αμάσητη την ανοησία «οι γάτες δένονται με το σπίτι» (όπερ σημαίνει άσ’ τη μόνη της εβδομάδες ολόκληρες, θα κάνει παρέα με το σπίτι). Οι γάτες δένονται με τις ψυχές των ανθρώπων.
Και, τέλος, δεν θα ησυχάσω αν δεν πραγματοποιήσω τις μισές τουλάχιστον από τις δέκα αυτές δεσμεύσεις. Για τις υπόλοιπες υπάρχει και το 2021. ■