«Δεν καταλαβαίνετε τι σας εξηγώ;» Η γυναίκα τρίβει με δύναμη τα χείλη της, όσο χρειάζεται, για να σκουπίσει το κόκκινο κραγιόν της στην παλάμη της. Ο πάτερ αναρωτιέται από πού ήρθε αυτή η γυναίκα – δεν την έχει ξαναδεί στον ναό. «Δηλώνει ασέβεια – όχι μόνο σ’ εμένα, αλλά σε όλη τη λειτουργία. Σας παρακαλώ». Η γυναίκα σκύβει και φιλάει την εικόνα μπροστά της και νιώθει την υγρασία στα χείλη της. Ο πάτερ αφήνει έναν βαθύ αναστεναγμό και ακολουθά με το βλέμμα του τα τακούνια της, που σταματούν μπροστά από το μανουάλι. «Σε λίγο θα έρθουν και άλλοι πιστοί – είναι ασέβεια όχι μόνο για τον χώρο, αλλά και για τους πιστούς, πώς να σας το εξηγήσω;»
Εκείνη γέρνει το κερί της πάνω στη φλόγα ενός άλλου και έπειτα προσπαθεί να το στεριώσει στην άμμο, ταρακουνώντας μαζί και τις χάντρες γύρω από τον καρπό της. «Προσπαθώ να σας εξηγήσω ότι υπάρχουν κανόνες ενδυμασίας. Όχι μόνο εδώ, σε κάθε ναό». Η γυναίκα συνεχίζει και ο ήχος από τα τακούνια της θάβεται πάνω στο κόκκινο βυζαντινό χαλί. «Δεν μπορείτε να παρακολουθήσετε τη λειτουργία με τέτοια ενδυμασία, δεν το καταλαβαίνετε;» Εκείνη κάθεται αργά και με προσοχή στο ακριανό στασίδι, στη δεξιά πλευρά του ναού. Κρατάει με τις χούφτες τις άκρες του φορέματος, για να μην ανέβει ψηλά. Έπειτα βολεύεται στη θέση της και τυλίγει το ταγέρ γύρω από τους αγκώνες της, που κρυώνουν.
Ωστόσο, ο πάτερ προχωρά προς το Ιερό. Για λίγο μένει εκεί μέσα, έως ότου εμφανιστεί ξανά, τοποθετώντας στα δεξιά το ψαλτήρι για τη λειτουργία. Αμέσως μετά πλησιάζει ξανά προς τη γυναίκα. «Κοιτάξτε, δεν αφορά ούτε εμένα ούτε κανέναν το επάγγελμα και η δραστηριότητά σας – πρέπει να καταλάβετε ότι δεν το λέω γι’ αυτό. Ελάτε αύριο ή μεθαύριο ευπρεπώς ντυμένη και μείνετε όσο επιθυμείτε στον ναό». Τριγύρω όλα μοιάζουν ακίνητα και παγωμένα, σαν να περιμένουν με ευλάβεια την έναρξη της λειτουργίας.
«Σε λίγο θα ξεκινήσει η λειτουργία, θα έρθει αρκετός κόσμος. Αν σας δουν ντυμένη έτσι μέσα στον ναό, θα διαμαρτυρηθούν». Η γυναίκα ακουμπάει τις παλάμες πάνω στα μπούτια της, καλύπτοντας όσο περισσότερο το δέρμα της. «Δεν είναι δυνατόν να παρακολουθήσετε λειτουργία με αυτή την αμφίεση – αν πάτε να αλλάξετε; Πηγαίνετε να αλλάξετε και ελάτε πάλι. Μένετε εδώ, στη γειτονιά μας;» Η γυναίκα γυρίζει προς τον πάτερ. «Ναι. Μετακόμισα πριν από λίγες μέρες». Εκείνος παρατηρεί τη μαύρη σκιά που έχει ξεβάψει στην άκρη του αριστερού της ματιού. «Ωραία, αν πάτε να αλλάξετε, να ντυθείτε καταλλήλως και να επιστρέψετε;» Εκείνη ταρακουνά ελαφρώς το κεφάλι. «Εγώ, πάτερ, πριν από λίγο σχόλασα. Μέχρι να πήγαινα σπίτι μου και να ερχόμουν, θα έχανα την αρχή της λειτουργίας».
Ο πάτερ τσιμπάει το ύφασμα από το γόνατο και τινάζει το ράσο προς τα πάνω, σαν να τον ενοχλούσε σε αυτό το σημείο. «Μπορείτε να έρθετε κάποια άλλη μέρα και να παρακολουθήσετε λειτουργία – κάποια άλλη μέρα που θα είστε ευπρεπώς ντυμένη. Δεν υπάρχει μόνο η σημερινή λειτουργία». Η γυναίκα ισιώνει τον κορμό της στην ξύλινη πλάτη του στασιδιού. «Εγώ, πάτερ, κάθε Κυριακή πρωί παρακολουθώ τη λειτουργία. Γειτονιά μπορεί να άλλαξα, αλλά συνήθειες δεν θα αλλάξω». Έπειτα γυρίζει το βλέμμα της προς το πλάι και παρατηρεί σιωπηλή το κυριακάτικο φως της ημέρας, που βρίσκει τρόπο να περάσει μέσα από τα βιτρό. ■
* Το βιβλίο του Μιχάλη Μαλανδράκη «Patriot» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.