Πολυστάφυλος Πελοπόννησος

2' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Αγριαμπελάκι φύτεψα και μου ’γινε φιλέρι/να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός κι όλοι οι συμπεθέροι». Αντιγράφω το γαμήλιο δημοτικό τραγούδι από τον Πύργο της Μεσσηνίας από την εξαιρετική δημοσίευση της Ευδοκίας Ολυμπίτου, καθηγήτριας Εθνολογίας, στον τόμο «Πολυστάφυλος Πελοπόννησος» της σειράς «Οίνον ιστορώ», εκδόσεις των ομώνυμων επιστημονικών συμποσίων. «Η γεωγραφία του αμπελιού στην περιοχή της Πελοποννήσου είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη, αν και ορίζεται από το γεωφυσικό περιβάλλον και το κλίμα. Ονόματα χωρών και μικροτοπωνύμια, όπως Αμπέλι, Αμπελά, Αμπελάκι, Αμπελιώνα, Αμπελόκαμπος, Αμπελόγυτο, Παλιάμπελο κ.ά., που απαντώνται στην Πελοπόννησο είναι και αυτά ενδεικτικά της εξάπλωσής του».

Αυτά και πολλά, πολλά άλλα αναφέρονται στο κεφάλαιο «Αμπέλι και κρασί στον πολιτισμό της Πελοποννήσου» του βιβλίου που προανέφερα, ενός βιβλίου που μου δώρισαν οι ευγενικές μου φίλες Μαριάννα Μακρύγιαννη και Βάσω Κοτσοβούλου στο ετήσιο Peloponnese Wine Festival, που έγινε την περασμένη εβδομάδα στην Αθήνα.

Ένα ωραίο μεσημέρι-απόγευμα Δευτέρας στο Μουσείο Αυτοκινήτου της οδού Ιουλιανού, είχαμε την ευκαιρία να συναντήσουμε παλιούς και καινούργιους φίλους, να σφίξουμε χέρια, να ανταλλάξουμε φιλιά, να επιβεβαιώσουμε την αλληλοεκτίμηση και την αγάπη μας, αλλά πάνω από όλα να δοκιμάσουμε κρασιά.

Το γενικό συμπέρασμα είναι ότι τα κρασιά είναι καλά! Λιγότερο ή περισσότερο, του γούστου μας ή όχι, είναι απόλυτα φυσικό! Όμως, πραγματικά κακά κρασιά νομίζω πως δεν υπάρχουν πια ή τουλάχιστον εγώ δεν τα δοκίμασα.

Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν προλαβαίνω ποτέ στις εκθέσεις να δοκιμάσω όλα όσα θα ήθελα (είναι οι φίλοι που συναντώ και οι όμορφες κουβέντες που κάνουμε), οπότε μετά τη γενική μου εντύπωση, την οποία μόλις μοιράστηκα μαζί σας, έχω τούτα να σας πω. Οι μεγάλες και παντοτινές αγάπες, τα οινοποιεία και οι οινοποιοί που έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στη σύγχρονη οινική ιστορία δεν παρεκκλίνουν ούτε τόσο από την ποιότητα, την πρωτοτυπία, την καθαρότητα των κρασιών τους, που γεμίζουν ευωχία τα ποτήρια μας. Όμως είχα τη χαρά να δοκιμάσω –για πρώτη φορά ομολογώ– κάποια μικρότερα οινοποιεία που είχαν αρθρώσει έναν ενδιαφέροντα οινικό λόγο. Αν θα στεκόμουν σε μερικά σημεία, αυτά θα ήταν η άνοδος της Κυδωνίτσας και εκτός Λακωνίας, τα θαυμάσια ροζέ φινετσάτα κρασιά, η μικρή αλλά αποφασιστική εμφάνιση των orange, το επετειακό κρασί του Παρπαρούση για τα 45 χρόνια του οινοποιείου και η φιάλη «Θανάσης Παπαϊωάννου» από τη νέα ποικιλία που είχε ονειρευτεί η πατριάρχης του Αγιωργίτικου.

Μικροί πλην θαυματουργοί

Στις 9 και 10 Φεβρουαρίου 2020, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, οι Μικροί Οινοποιοί Ελλάδας επανέρχονται δριμύτεροι, για να δείξουν στο αθηναϊκό κοινό και στους επαγγελματίες τη δυναμική, τη φαντασία και τον πλούτο των γεύσεων των µικρών οικογενειακών οινοποιείων. Στο The Hub Events, στα Πετράλωνα, θα περιμένουν 46 µικρά οινοποιεία, πρωτοεμφανιζόμενα κρασιά και κρασιά μικρής παραγωγής από όλη την Ελλάδα, εκδηλώσεις και masterclass από τους Masters of Wine (MW) Γιάννη Καρακάση και Mark Andrew. Πέρυσι η έκθεση με είχε ενθουσιάσει, φέτος θα είναι σίγουρα ακόμα καλύτερη. Οι διοργανώτριες, Μάριαν Σπίγγου και Σίσσυ Τσελεπίδου, έχουν βάλει τα δυνατά τους!

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή