Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί;

4' 6" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ξενοδοχεία, εστιατόρια και θέατρα. Επιχειρηματίες από κλάδους που επλήγησαν σφόδρα από τα μέτρα αντιμετώπισής του COVID-19 μιλούν στο «Κ» για την πιο δύσκολη περίοδο της μέχρι τώρα επαγγελματικής τους πορείας, αλλά και για την επόμενη ημέρα.

ΤΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ COOKOOVAYA

Βαγγέλης Λιάκος, Σπύρος Λιάκος, Περικλής Κοσκινάς, Κλεομένης Ζουρνατζής

Μέχρι το υποχρεωτικό κλείσιμο, το 90% των εστιατορίων είχαν απίστευτους ρυθμούς ανάπτυξης. Όλοι πιστεύαμε ότι μπαίνουμε σε μια εποχή παχιών αγελάδων. Όταν κλείσαμε όμως, ήταν ένα σοκ, και ήταν μη βιώσιμο να μπούμε σε διαδικασία delivery, καθώς θα χάναμε και τις λίγες παροχές στήριξης που πήραμε. Θα ήταν σαν να βάζουμε ιώδιο, ενώ έχουμε πάθει εγκεφαλικό. Και όπως φαίνεται να διαμορφώνονται τα πράγματα, είναι πιθανό το 80% των επιχειρήσεων της εστίασης να μην αντέξουν. Όταν ένα εστιατόριο στήνεται και έχει 200 καθίσματα, αυτό παράγει και μια τιμή πώλησης. Όταν ξαφνικά τα 200 καθίσματα γίνονται 100, αυτός ο μηχανισμός που έχεις δημιουργήσει θα βγάζει μόνο ζημία. Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, και οι τιμές και οι συνήθειες θα αλλάξουν. Δεν είναι απλώς μια καταστροφή, είναι σαν να ξαναγεννιόμαστε από την αρχή. Ό,τι γνωρίζουμε για ένα βρέφος που δεν έχει βγει ακόμα από την κοιλιά της μάνας του, άλλα τόσα γνωρίζουμε για το αύριο της εστίασης. Είναι άγνωστη και η συμπεριφορά των ανθρώπων, τι μανίες θα βγάλουν, πώς θα αντιδρούν στις αποστάσεις ή σε κάποιον που φτερνίστηκε δίπλα, αν τελικά αυτή τη νέα εμπειρία θα την επιλέγουν. Σκεφτείτε, επίσης, πόσα άλλα επαγγέλματα στηρίζονται απολύτως στα εστιατόρια (έμποροι κρεάτων, ψαριών-θαλασσινών, ψαράδες).

Ο κορονοϊός, τέλος, αποκάλυψε και μια γύμνια στον κλάδο μας σε επίπεδο εκπροσώπησης· συστάθηκε μια επιτροπή σοφών και δεν υπάρχει ούτε ένας εστιάτορας, γιατί δεν έχουμε αρμόδιο όργανο. Το σίγουρο είναι πως ό,τι χρήματα υπάρχουν θα πρέπει να δοθούν με πολλή σοφία. Αν προσπαθήσουμε να καλύψουμε όλους, νομίζω ότι θα έχουμε λίγο αργότερο θάνατο για όλους. Αν τα χρήματα δοθούν με ουσία, τα εστιατόρια θα μπορέσουν να κρατηθούν.

ΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ THE FOUNDRY SUITES ATHENS

Μίλτος Πορτοκάλης, Μάριος Κούλλουρος

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί;-1

Πριν από τον κορονοϊό βρισκόμασταν σε ιλιγγιώδη ανάπτυξη, με εξαιρετικές προβλέψεις για τη σεζόν. Ήταν ο δεύτερος χρόνος μας, είχαμε διορθώσει τις «παιδικές ασθένειες», μπαίναμε σε πορεία. Κι έπειτα ήρθε αυτό. Οικονομικά είναι μια καταστροφή, δεν υπάρχουν άλλα λόγια να το περιγράψει κανείς. Ακόμα και με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, ίσως φέτος μας συμφέρει να μην ανοίξουμε καθόλου. Τα μέτρα στήριξης ήταν σημαντικά για τους εργαζομένους, όμως για εμάς τους επιχειρηματίες έχει περάσει όλο αυτό το διάστημα «στεγνό». Αν αντιπαραθέσουμε τα ρίσκα που πρέπει να πάρουμε ως επιχείρηση με την ανταποδοτικότητά τους, δεν υπάρχει καν το κλάσμα. Η ανταποδοτικότητα είναι μηδέν και το ρίσκο τεράστιο. Φύγαμε από το lockdown, αλλά τα αεροδρόμια είναι ακόμα κλειστά. Όλος ο σχεδιασμός που κάναμε να χτίσουμε ένα brand και να τοποθετηθούμε στην αγορά, όλος αυτός ο αγώνας τώρα σαν να έχει μηδενιστεί.

Η ελπίδα λέγεται πως είναι η επόμενη σεζόν, όμως οι διεθνείς διοργανώσεις που δεν έγιναν φέτος (Ολυμπιακοί, Euro) μετατέθηκαν για το 2021, κι αυτές θα τραβήξουν τουρισμό σε άλλες χώρες. Δείχνει βέβαια να τα πήγαμε καλά ως χώρα και ακούμε και από το εξωτερικό ότι θα προτείνουν την Ελλάδα ως προορισμό, όμως το ψυχολογικό είναι βαρύ. Νιώθεις ότι ξεκινάς πάλι από το μηδέν. Σαν να ανοίγουμε ξανά το ξενοδοχείο, αλλά με πολύ χειρότερες προϋποθέσεις.

Το θετικό; Παρότι έχουν γίνει άπειρες ακυρώσεις, οι περισσότεροι πελάτες δεν ζητούν αποζημίωση, αλλά μεταθέτουν το ταξίδι τους τις ίδιες ημερομηνίες του χρόνου. Κι αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό, ειδικά για ένα μικρό ξενοδοχείο, αλλά δείχνει ότι κι ο κόσμος δεν παγώνει, ελπίζει και συνεχίζει να κάνει σχέδια.

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

AΘΗΝΑΪΚΑ ΘΕΑΤΡΑ

Διονύσης Παναγιωτάκης

Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί;-2

Φέτος η σεζόν ξεκίνησε άσχημα. Είχαμε έναν κακό Οκτώβριο και έναν μέτριο Νοέμβριο.

Ο Δεκέμβριος και ο Ιανουάριος ήταν πάρα πολύ καλοί μήνες. Τον Φεβρουάριο άρχισε η ιστορία του κορονοϊού και ο κόσμος φοβήθηκε, με αποτέλεσμα οι αίθουσες να μη γεμίζουν, και στις 12 Μαρτίου κλείσαμε με εντολή της κυβέρνησης. H θεατρική σεζόν ήταν η χειρότερη που είχαμε από την εποχή του πολέμου. Και πριν κλείσουμε, όμως, είχαμε ήδη αρχίσει να ανησυχούμε, υπήρχε γενική ανασφάλεια στους ηθοποιούς και στο προσωπικό του θεάτρου. Αποχαιρετιστήκαμε την τελευταία μέρα χωρίς ξαφνικά να ακουμπάμε ο ένας τον άλλο και χωρίς να ξέρουμε πότε θα ξανασυναντηθούμε. Ήταν πρωτόγνωρη η αίσθηση της αβεβαιότητας, ενώ υπήρξε και η διαπίστωση από μερικούς ότι δεν είχαν καταλάβει μέχρι εκείνη τη στιγμή τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Η επόμενη σεζόν θα είναι σίγουρα διαφορετική. Υπάρχει άλλος προγραμματισμός και παραστάσεις προσαρμοσμένες για κάθε χώρο. Όπως θα έχουμε και ειδική ταξιθεσία και μέτρα προστασίας για τη μη μετάδοση του ιού. Το θέατρο ποτέ δεν πεθαίνει. Δεν έχει υποκατάστατο. Η ζωντανή επαφή, το συναίσθημα που αναπτύσσουν ηθοποιός και θεατής δεν αντιγράφεται και δεν αποτυπώνεται σε καμία ψηφιακή μορφή μετάδοσης.

Το θέατρο θα υπάρξει και με τον κορονοϊό. Οι καλλιτέχνες δημιουργούν σε κρίσεις, σε πολέμους, σε πανδημίες, σε χαρές, και μέσα από τις παραστάσεις ζούμε, κλαίμε, γελάμε, αναπνέουμε, υπάρχουμε. Και όλοι μαζί και με αυτό θα τα καταφέρουμε. Την ιστορία μας την ξέρουμε.

Το έχουμε αποδείξει ότι, ναι, μπορούμε. ■

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή