Το λέω παρευθύς για να ξεμπερδεύουμε: η συνέντευξη αυτή δεν είναι μια κανονική συνέντευξη. Πώς να χωρέσει η ιστορία μιας παρέας, ενός δίσκου σε 800 λέξεις; Αδύνατον! Αφήστε δε που πέρασε από χίλια κύματα. Βλέπετε, η συνάντησή μας έγινε πριν από το lockdown. Κοιτάξτε πιο προσεχτικά, η φωτογράφιση είναι χειμωνιάτικη. Τη δημοσιεύουμε τώρα, μες στον Αύγουστο, καθότι ο δίσκος τελικώς κυκλοφόρησε προσφάτως, και η κουβέντα μας παραμένει δροσερή, γάργαρο νεράκι. Ποιος δίσκος; Το «Σταθερά στα όνειρα». Ερμηνευτής ο Γιώργος Περρής. Τη μουσική υπογράφει η Ευανθία Ρεμπούτσικα, τους στίχους σε οχτώ από τα δέκα τραγούδια η Λίνα Νικολακοπούλου. Σε δύο τραγούδια τους στίχους έγραψε ο Άρης Δαβαράκης. Και ο Στέλιος Παρλιάρος πού κολλάει;
Ένας δίσκος σαν ημιτονοειδής καμπύλη
«Να φτιάξουμε καινούριες μνήμες. Γιατί συνήθως είμαστε αναγκασμένοι να γυρνάμε στις παλιές. Το έχουμε ανάγκη. Να συναντιόμαστε με τους ανθρώπους και να παράγουμε». Την εσωτερική λογική του δίσκου περιγράφει με λίγες φράσεις η Λίνα. Μια συνάντηση είναι αυτή η εργασία τους, ένα συναρπαστικό dare e avere, ανήκει σε αυτό το παλιό, ρομαντικό genre κύκλων τραγουδιών: συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, ένα ολοκληρωμένο αφήγημα, με αρχή, μέση, τέλος. Με αυστηρό περίγραμμα και μελετημένη σκηνοθεσία, συναισθάνεσαι το μεράκι, τη μαστοριά, τη σκληρή δουλειά. Δεν γίνονται εύκολα πια τέτοιες δουλειές. Τους το λέω. «Ζούμε σε μια περίεργη εποχή, επικροτούμε διαρκώς την προχειρότητα, την ελαφρότητα, τη φτήνια. Μου λείπει η εποχή του Μάνου, του Γκάτσου, του Ελύτη. Μου λείπουν οι μεγάλες δονήσεις», σχολιάζει η Ευανθία. Υπερθεματίζει η Λίνα: «Ο ιστορικός του μέλλοντος αν διαβάσει με τι ευκολία παινεύουμε σήμερα, λέμε τον τάδε σπουδαίο και τον δείνα μεγάλο, θα πει πως αυτό που ζούσαμε εμείς σήμερα ήταν τουλάχιστον ο αιών του Περικλέους».
Δίκιο έχουν, αλλά ομολογώ πως δεν μπορώ να μετριάσω τον ενθουσιασμό μου. Οι κυρίες έχουν παραδώσει μια δουλειά με σπάνια υφή. Στον ίδιο δίσκο συνυπάρχουν κορυφώσεις και υφέσεις, ένα ένα τα τραγούδια σκάνε σιγά σιγά κραααακ μέσα στο μυαλό σου, τραγούδια για τον έρωτα, τον άνθρωπο, τη γιορτή, τα όνειρα.
Έχουν DNA παλιό οι μουσικές της Ρεμπούτσικα, μια ρέουσα μεσογειακότητα, αυτήν τη χαρμολύπη που συναντάς στον Χατζιδάκι, στον Ρότα. Τις ίδιες αυτές μελωδίες θες να τις χορέψεις με τα χέρια ανοιχτά και την ίδια στιγμή να κουλουριαστείς στη μελαγχολία τους. Και να ρεμβάσεις. Η Λίνα, η εθνική μας Λίνα, φόρεσε στις μουσικές λόγια πολύτιμα. Γράφει (για) την πυρηνική ουσία του αληθινού αισθήματος. Με ήσυχη αριστοτεχνία και τη σιγουριά των υλικών της, αναδεύει μνήμες και μεταφράζει την εμπειρία του σήμερα σε ομοιοκαταληξίες ακριβείας. Η γραφή της πιο σπιρτόζικη και πιο λαμπερή από ποτέ, συγχρόνως όμως και πιο ήσυχη.
Έχω περιέργεια να ακούσω ποια πιστεύει ότι είναι σήμερα η δουλειά των ποιητών: «Περισσότερο από ποτέ δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας. Στερεώνουν κάτι που ο άνθρωπος το έχει μέσα του και δεν το βλέπει γύρω του. Ο ποιητής είναι ένας μύστης, κάποιος που ξέρει την ιερή γεωμετρία του κόσμου. Όπως παλιά ερχόταν κάποιος από το εξωτερικό και σου μιλούσε για πράγματα που δεν έχεις δει ποτέ, κάπως έτσι είναι και ο ποιητής, σου δείχνει έναν δρόμο, ένας ταξιδιώτης του εσωτερικού κόσμου που τον συνδυάζει με τον εξωτερικό, ένας ξεναγός».
Η ιστορία μιας παρέας
Flâneur, ενηλικιωμένος στις απαιτητικές αρένες του εξωτερικού, ο Γιώργος Περρής είναι η φωνή των τραγουδιών. Κι ας είναι προσωπικός δίσκος του, αντιμετωπίζει τα τραγούδια με τον σεβασμό και το μέτρο τραγουδιστή του Χατζιδάκι. Χωρίς φιοριτούρες, χωρίς τερτίπια, με το στέρεο, βαθύ, μελένιο ηχόχρωμά του. Από εκείνον ξεκίνησαν όλα: «Ήξερα τη Λίνα μέσα από το έργο της. Να ξέρεις ότι η Λίνα είναι η Βίβλος μου. Την ξέρω απ’ έξω κι ανακατωτά. Το 2016 κάναμε έναν δίσκο με τον Μάριο Φραγκούλη, που λεγόταν “Κιβωτός”. Είχε διασκευές, και ανάμεσα σε αυτές 4-5 κομμάτια της Λίνας. Θυμάμαι όταν ζητήσαμε την άδειά της, με πόση τρυφερότητα και γενναιοδωρία είπε το ναι».
Στα τέλη του 2016, ο Γιώργος γνωρίζει και την Ευανθία. «Είχε έρθει να με δει σε μια συναυλία στο Ηρώδειο. Τότε είχα ξεκινήσει τη διαδικασία να κάνω τον αγγλικό δίσκο που βγήκε φέτος. Και ήθελα να έχω οπωσδήποτε δύο τραγούδια από έναν Έλληνα δημιουργό». Της το ζήτησε και εκείνη δέχτηκε. Έγραψαν δυο τραγούδια σε στίχους του Άρη Δαβαράκη. «Η μουσική της ρέει μέσα μου, με συναρπάζει». Σύντομα αποφάσισαν να φτιάξουν έναν ολόκληρο δίσκο μαζί στα ελληνικά. Ιδέα της Ευανθίας ήταν να πουν στη Λίνα να γράψει τα λόγια. Εκείνη δέχτηκε με χαρά. Η συνεργασία ξεκίνησε στα μέσα του 2018. «Είμαι ευγνώμων και στις δυο τους. Δεν είπαν “πάμε να κάνουμε έναν δίσκο, μπαίνουμε στο στούντιο, κάνουμε 10 τραγούδια και γεια σας”. Ήταν κέντημα. Κάθε φορά που η Λίνα έστελνε τον στίχο, η Ευανθία και εγώ λέγαμε “κοίτα τώρα τι σκαρφίστηκε”! Η Λίνα όταν γράφει -κι αυτό νομίζω είναι το μεγαλύτερο μυστικό της- ξέρει ταυτόχρονα τι θέλει να πει εκείνη, αλλά ταυτόχρονα ξέρει ποιος είναι ο αφηγητής της και η ψυχοσύνθεσή του».
Ο Παρλιάρος πώς ήρθε στη ζωή τους; Αφηγείται ο Γιώργος: «Έχω τρέλα με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. Μπορεί να με δεις στη μέση της νύχτας να φτιάχνω σου α λα κρεμ. Τον Στέλιο τον παρακολουθούσα πολλά χρόνια. Και κάποια στιγμή τού έστειλα ένα μήνυμα στο Ίνσταγκραμ και αμέσως μου απάντησε. Στον πρώτο καφέ που ήπιαμε, ήταν σαν να γνωριζόμασταν χρόνια». Μετά τον σύστησε στην Ευανθία, η οποία στη συνέχεια έκανε το σήμα της εκπομπής του. Αργότερα έγινε τραγούδι σε στίχους της Λίνας, ένα κεφλίδικο, ορεκτικό άσμα.
Ο Στέλιος ήταν ο οικοδεσπότης της φωτογράφισής μας, εσαεί χορηγός φιλοξενίας και γλυκών. «Τη Λίνα τη θαύμαζα πολλά χρόνια. Το ίδιο και την Ευανθία, με την οποία μάς ενώνει η… Πολίτικη κουζίνα. Ο Γιώργος είναι από τους πιο ταλαντούχους νέους τραγουδιστές που έχουμε. Και οι τέσσερις δεθήκαμε σε μια παρέα όμορφη, χωρίς εγωισμούς, σε κάτι ζεστό και ανθρώπινο». Μέσα σε αυτό το ωραίο οικοσύστημα γεννήθηκε το «Σταθερά στα όνειρα», ένας δίσκος δροσερός και επίμονος. Θα τον σιγοτραγουδάμε για καιρό. ■