«Η εργασιακή ζωή έχει περάσει σε νέα εποχή», σχολίασε πριν από λίγο καιρό ο «Economist», με αφορμή τα καινούρια δεδομένα που διαμορφώνονται λόγω της πανδημίας. Για κάποιους Έλληνες του εξωτερικού, πάντως, η νέα αυτή εποχή τούς επιφύλασσε κάτι που πριν από λίγα χρόνια φάνταζε μακρινό έως και ονειρικό: να μπορούν να εργάζονται από τη χώρα τους για το εξωτερικό, με τις αντίστοιχες αμοιβές. Η Κατερίνα, ο Γιώργος και η Μαρία επέστρεψαν προσωρινά στη Θεσσαλονίκη από το Λονδίνο, όπου ζούσαν τα τελευταία χρόνια, και πλέον δουλεύουν για τις εταιρείες τους από το σπίτι με τη βοήθεια του διαδικτύου. Δεν είναι οι μόνοι. Την ώρα που η Twitter επέτρεψε στο προσωπικό της να εργάζεται εξ αποστάσεως όσο καιρό επιθυμεί, και η Facebook αναμένει πως το μισό της δυναμικό θα δουλεύει από το σπίτι μέσασε μία δεκαετία, είναι ξεκάθαρο ότι ο τρόπος που βιώνουμε την εργασία αλλάζει, και η κινητικότητα μπορεί να είναι ένα από τα στοιχεία που θα καθορίζει τη νέα μας ρουτίνα. Οι τρεις Έλληνες, που βιώνουν ένα πρώτο δείγμα των επερχόμενων αλλαγών, περιγράφουν στο «Κ» πώς είναι να εργάζεσαι από μια παραλία, το πατρικό ή το εξοχικό σου για το πολύβουο Λονδίνο.
Meeting από την παραλία
Ο Γιώργος Τζίμας εργάζεται για εταιρεία software του Λονδίνου από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη.
Ο Γιώργος Τζίμας εργάζεται για εταιρεία software του Λονδίνου από το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη.
Ο Γιώργος Τζίμας χρησιμοποιεί την κατάλληλη σκηνή για να μου περιγράψει την καινούργια του ζωή: Πέντε νέοι κατεβαίνουν βιαστικά από τη βάρκα που τους αφήνει σε μια ερημική παραλία καταμεσής του Αιγαίου. Στο ένα χέρι κρατούν το αντηλιακό και στο άλλο το λάπτοπ. Με το που καθίσουν, συνδέονται στο ίντερνετ και μπαίνουν στο online meeting της εταιρείας, που έχει μόλις ξεκινήσει, με θέα το γαλάζιο. Έτσι κύλησε για τον 30χρονο ένα μεγάλο μέρος του καλοκαιριού του, καθώς η εταιρεία software, στην οποία εργάζεται ως οικονομικός σύμβουλος, στο Λονδίνο, ξενοίκιασε τα γραφεία της, επιλέγοντας την εργασία εξ αποστάσεως, τουλάχιστον έως τον Δεκέμβριο. Ο Γιώργος, που λείπει επτά χρόνια στο εξωτερικό, επέλεξε να επιστρέψει στην πόλη του, τη Θεσσαλονίκη. «Περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου. Είμαι σε μια πανέμορφη πόλη, με ζωή. Αν έχεις και τους μισθούς της Αγγλίας, είναι ακόμα καλύτερα να δουλεύεις εδώ πέρα».
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η δουλειά του γίνεται εξίσου καλά και χωρίς να βρίσκεται στο γραφείο, ενώ η έλλειψη επαφής με τους συναδέλφους καλύπτεται με ομαδικές δραστηριότητες μέσω διαδικτύου. «Θα κάνουμε ένα διάλειμμα 13.00 με 15.00, όπου ανοίγουμε όλοι τις κάμερες και παίζουμε μαζί ένα παιχνίδι, όπως η κρεμάλα. Ή ακόμα έχουμε τη virtual pub, όπου πάλι ανοίγουμε κάμερες και ο καθένας έχει την μπίρα του, μιλάμε και κάνουμε χαβαλέ. Έχουμε μπει σε αυτήν τη διαδικασία ώστε να υπάρχει η επαφή. Σίγουρα δεν υπάρχει το καθημερινό, αλλά νομίζω ότι, όταν θα βρισκόμαστε σε meetings, θα περνάμε καλά», αναφέρει.
Ο Γιώργος θα αρχίσει από τον Σεπτέμβριο να πηγαινοέρχεται στην Αγγλία για τις απαραίτητες συναντήσεις, και από τον Δεκέμβριο θα δει ποιες είναι οι επιλογές του. Πάντως, ο ίδιος θα επιδιώξει να βρει ένα νέο μοντέλο εργασίας, ώστε να μπορεί κάποιες εβδομάδες να βρίσκεται Αγγλία και κάποιες Ελλάδα. «Θα είναι μια φάση προσαρμογής για όλους. Χρειάζεται να γίνει μια ζύμωση. Νομίζω, όμως, ότι η Αγγλία είναι έτοιμη να το δοκιμάσει».
Μαθήματα γυμναστικής μέσω Zoom
«Είναι πρωτόγνωρη αίσθηση. Δεν το περίμενα να έρθει η στιγμή που θα συμβεί κάτι τέτοιο. Αν εξαιρέσω το δυσάρεστο της COVID-19, είναι ιδανικό το ότι μπορώ να διδάσκω από το σπίτι μου και να χαίρομαι τι διακοπές μου, τον ήλιο, την Ελλάδα». Με αυτά τα λόγια περιγράφει η Κατερίνα Χατζηιωάννου το φετινό καλοκαίρι, το οποίο θα περάσει εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα, έχοντας αφήσει προσωρινά το σπίτι της στο Λονδίνο. Η 33χρονη γυμνάστρια μπήκε τον Μάρτιο στην προτελευταία πτήση που έφευγε από τη βρετανική πρωτεύουσα, έχοντας, ουσιαστικά, μείνει εκτός εργασίας εξαιτίας της πανδημίας. Πλέον παραδίδει μαθήματα στους Άγγλους μαθητές της μέσω Zoom από το εξοχικό της σπίτι στη Χαλκιδική, με φόντο τις εντυπωσιακές μωβ βουκαμβίλιες. «Συνήθως μου λένε πόσο τυχερή είμαι που βρίσκομαι στην Ελλάδα», αναφέρει η Κατερίνα που παραδέχεται την καλή της τύχη. Ανάμεσα στα μαθήματά της προλαβαίνει να απολαύσει μια βουτιά στη θάλασσα, ενώ το βράδυ μπορεί να χαρεί την οικογένειά της ή να βγει μια βόλτα με φίλους, δύο από τα πράγματα που της έλειπαν πολύ τα δύο χρόνια που ζει στην Αγγλία. Παρά τα χαμόγελα των δύο γονιών της, που την προκαλούν καμιά φορά να μην ξαναφύγει, η ίδια δηλώνει αποφασισμένη να κλείσει αυτό το ωραίο διάλειμμα και να επιστρέψει από Σεπτέμβριο στο Λονδίνο, λέγοντας ότι ο κύκλος της εκεί δεν έχει ακόμα κλείσει. Παραδέχεται, ωστόσο, πως οι αλλαγές που έφερε ο κορωνοϊός θα μας ακολουθούν για αρκετό καιρό ακόμα, κλέβοντας αλλά και προσφέροντας ευκαιρίες. «Ένας μαθητής μου μού ζήτησε να συνεχίσουμε διαδικτυακά τα μαθήματα όσο κάνει διακοπές στην Ισπανία. Αυτό δεν θα συνέβαινε πριν από τον κορωνοϊό».
Aπό την καφετέρια για το Γουεστμίνστερ
Η Μαρία Μυλωνά εργάζεται για το Πανεπιστήμιο του Γουεστμίνστερ από μια καφετέρια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Η Μαρία Μυλωνά εργάζεται για το Πανεπιστήμιο του Γουεστμίνστερ από μια καφετέρια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης.
Από το πατρικό της και ενίοτε από μια μίνιμαλ καφετέρια στο κέντρο της Θεσσαλονίκης θα εργάζεται για το Πανεπιστήμιο του Γουεστμίνστερ έως τον Δεκέμβριο η Μαρία Μυλωνά. Ξέροντας πως θα εργαζόταν εξ αποστάσεως για καιρό και έχοντας στην Ελλάδα δύο ηλικιωμένους γονείς που ζουν μόνοι, η 42χρονη, η οποία είναι υπεύθυνη για τις ανταλλαγές φοιτητών και καθηγητών, αποφάσισε να πάρει προσωρινά τον δρόμο της επιστροφής από το Λονδίνο, ώστε να περάσει τη δύσκολη αυτή περίοδο με την οικογένειά της. «Είναι δύσκολο να κάθεσαι σε ένα σπίτι σε μια μεγάλη πόλη και να έχεις ανθρώπους πίσω σου που να ξέρεις ότι είναι σε lockdown. Είναι καλό σε μια κρίσιμη στιγμή να είσαι σε ένα περιβάλλον με δικούς σου ανθρώπους», αναφέρει, προσθέτοντας ότι αισθάνεται δικαιωμένη από την απόφασή της να αφήσει για λίγο το πολύβουο Λονδίνο.
Η ίδια, όμως, παραδέχεται ότι δεν είναι όλα ρόδινα. Ο συντονισμός μεταξύ των μελών της ομάδας της μπορεί να γίνει πολύ δύσκολος, δεν υπάρχει η διά ζώσης επαφή με φοιτητές και καθηγητές, τα ωράρια μπορεί να «απλώσουν» μέσα στην ημέρα, προσθέτοντας περισσότερες ώρες εργασίας, ενώ της λείπει η εργασιακή της καθημερινότητα και τα καινούργια γραφεία στα οποία δεν πρόλαβε να μεταφερθεί. Καθώς εργάζεται για θέματα κινητικότητας, η Μαρία προβλέπει ότι η εργασία εξ αποστάσεως μπορεί να μετατραπεί σε νέα τάση. Η ίδια είχε ήδη μια συζήτηση με συνεργάτες της που μπορούν να προσφέρουν πρακτική εργασία που θα μπορεί να γίνει από το σπίτι του φοιτητή ή της φοιτήτριας. «Υπάρχουν ευκαιρίες ώστε ένας φοιτητής να μπορεί να κάνει πρακτική στην Κίνα από το σπίτι του στην Αγγλία. Μπαίνουν συνεχώς νέα δεδομένα που ζητούν να αλλάξουν και τα δεδομένα στη δουλειά μας για να μη σταματήσουν οι ρυθμοί». ■