Η κάβα που κάνει τους οινόφιλους της Βούλας να χαμογελούν.
Η Βούλα είναι ο τόπος των παιδικών μου καλοκαιριών και των τριών τετάρτων της ενήλικης ζωής μου, μια και έχω εγκατασταθεί πια μόνιμα. Η Βούλα ήταν ένα παραθεριστικό χωριό με δύο θερινά σινεμά, έναν ωραίο φούρνο, ένα ποδηλατάδικο, μια εκκλησία, το οποίο μετεξελίχθηκε σε ένα ευχάριστο προάστιο, χωρίς σινεμά πια και με δεκάδες μαγαζιά να πλαισιώνουν την εκκλησία, τον φούρνο και το ποδηλατάδικο. Ένα ήσυχο, πράσινο προάστιο. Και ξαφνικά το τοπίο αρχίζει να αλλάζει. Φθινόπωρο του 2011, στον αριθμό 28 της οδού Αγίου Ιωάννου, απέναντι από την ομώνυμη εκκλησία, ανοίγει μια κάβα, η κάβα Φαίδων! Μια κάβα-όαση στην οινική έρημο της γειτονιάς μας, που έκανε τους διψασμένους οινόφιλους της περιοχής να χαμογελούν!
Χαμογελαστός και ο νεαρός ιδιοκτήτης Χρήστος Τσικνάκος, που αποφάσισε εν μέσω οικονομικής κρίσης να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση και από την Καλλιθέα να βρεθεί στη Βούλα. Να μην τα πολυλογώ, μέχρι να πιούμε δύο ποτήρια Ξινόμαυρο, ο Χρήστος έγινε φίλος μας και μέχρι να μελετήσουμε λίγο καλύτερα τη Λημνιώνα και το Δαφνί, η κάβα εξελίχθηκε στο πιο ατμοσφαιρικό wine bar. Ένα wine bar αλλιώτικο από τα άλλα, καθώς δεν έχει εσωτερικό χώρο. Ένα wine bar που αναπτύσσεται σε ένα ευρύχωρο ξύλινο πάλκο με βαρέλια-τραπέζια και το οποίο, με τα σημερινά επιδημιολογικά δεδομένα, μπορεί να χαρακτηριστεί με σιγουριά Covid free. Αν δεν έχετε βρεθεί στο wine bar Φαίδων, θα με κοιτάξετε με απορία. Έξω; Τον χειμώνα; Και εγώ θα σας διαβεβαιώσω πως ναι!
Κάθε βράδυ, με κρύο, με βροχή, με φεγγαράδα ή όχι, οι πιστοί θαμώνες γεμίζουν τα ψηλά σκαμνιά γύρω από τα βαρέλια και αφήνονται στα γευστικά ταξίδια στα οποία τους οδηγεί ο Χρήστος και η ομάδα του. Τα ποτήρια γεμίζουν και ξαναγεμίζουν με εκλεκτά κρασιά ημεδαπά και εισαγόμενα, σε ποτήρι και μπουκάλι, και μικρές φωνούλες ευχαρίστησης ακούγονται όταν προσγειώνονται μπροστά μας μοναδικά πλατό τυριών και αλλαντικών, πραγματικά αριστουργήματα τόσο γεύσης όσο και αισθητικής. Το ανήσυχο πνεύμα του Χρήστου, όμως, δεν σταματά εδώ. Επεκτείνεται στο διπλανό μαγαζί και τα ράφια γεμίζουν με διαλεχτά deli, γλυκά και αλμυρά, τους ωραιότερους και φρεσκότερους ξηρούς καρπούς (που ήταν άλλωστε και το δυνατό χαρτί της πατρικής κάβας στην Καλλιθέα), καφέδες, σάντουιτς και ό,τι άλλο μπορεί να λαχταρήσει ένας γκουρμέ τύπος στη διάρκεια της ημέρας.
Κι ύστερα ήρθαν οι πίτσες! Και χωρίς να θέλω να προσβάλω κανέναν, είναι οι ωραιότερες πίτσες που έχω φάει. Ο Τσικνάκος έκανε εκπαιδευτική αποστολή στη Νάπολη, έμαθε τα μυστικά και αποφάσισε να μας κάνει να αμαρτήσουμε.
Εγώ που είμαι λίγο ανατρεπτική στους οινικούς μου συνδυασμούς, αγαπώ να συνδυάζω την πίτσα με φυσαλίδες! Διαλέγω λοιπόν από τον κατάλογο ένα από τα ισπανικά αφρώδη που εισάγει ο Χρήστος, είτε το Can Sumoi Ancestral από Parellada είτε το Raventos i Blanc de Nit Rose από Xarello, Macabeo, Parellada και 5% Monastrell, που δροσίζουν τον ουρανίσκο, είτε για πιο σκληροπυρηνικές καταστάσεις ένα κόκκινο από το οινοποιείο Διαμαντή, το icon Μοσχόμαυρο! Τώρα, αν εσείς προτιμάτε ένα Barolo, θα το απολαύσετε εξίσου.■