Μια μικρή Μόνα Λίζα ποζάρει στον κήπο του σπιτιού της.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει απάντηση· όση ώρα και αν αφιερώσει κανείς, δεν θα μπορέσει να καταλήξει σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα. Είναι χαρούμενο το κοριτσάκι της εικόνας ή λυπημένο; Το ύφος της μικρής παραπέμπει σε κάτι άλλο, είναι κάπως αμήχανη και λίγο απορημένη, περιορισμένη, αλλά έστω και εν μέρει ελεύθερη, φοβισμένη, ίσως, όμως όχι και τόσο. Δεν αποκλείεται ξαφνικά να βάλει και τα γέλια – χαρούμενη και λυπημένη συγχρόνως;
Έτσι κι αλλιώς, τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο τους τελευταίους μήνες, το οικείο μοιάζει ξένο, το κοντινό έγινε μακρινό. Αυτό προσπάθησε να αποτυπώσει η Βρετανίδα φωτογράφος Λίντια Γκόλντμπλατ σε ένα πρότζεκτ που οργάνωσε στον κήπο της και στα σπίτια των γειτόνων της κατά τη διάρκεια της πανδημίας και των lockdown. Η συγκεκριμένη φωτογραφία, «Εδέμ», κέρδισε προ ημερών τη δεύτερη θέση στον διαγωνισμό Taylor Wessing Photographic Portrait Prize της λονδρέζικης National Portrait Gallery. ■