Όταν ζούσε ακόμη ο κ. Τσούι, είχα έναν φίλο με τον οποίο κάναμε συνέχεια παρέα. Έμενε μόνιμα σε ένα παραθαλάσσιο σπίτι κοντά στην Αθήνα και με είχε χρυσώσει για να με φιλοξενήσει. Δεν πήγα ποτέ. Βλέπετε, ο φίλος μου ήταν της λογικής «τα σκυλιά έξω» και δεν μπορούσε να καταλάβει πώς είναι δυνατόν ένας σκύλος να μην είναι ευτυχισμένος περνώντας μόνος τις ώρες του σε μια τεράστια αυλή, μακριά από το αφεντικό του – αφού είχε «τόσα δέντρα να κατουρήσει», όπως του άρεσε να λέει.
Όταν αποφάσισε να πάρει σκύλο, έκανα τα πάντα για να τον αποτρέψω. Τα κατάφερα, αλλά η φιλία μας πλήρωσε το τίμημα. Δεν το μετάνιωσα ιδιαίτερα. Ο φίλος μου είχε πολύ λίγη αγάπη να προσφέρει. Γενικότερα.
Τις προάλλες παρακολουθούσα στα διεθνή μίντια το νέο κατόρθωμα του προέδρου του Τουρκμενιστάν. Παρήγγειλε και έστησε σε μία από τις μεγάλες πλατείες της Ασγκαμπάτ ένα χρυσό εξάμετρο άγαλμα του εμβληματικού σκύλου της χώρας, του ποιμενικού της Κεντρικής Ασίας (γνωστού και ως Αλαμπάι), που είναι ταυτόχρονα το σύμβολο ανεξαρτησίας και εθνικής υπερηφάνειας της χώρας. Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Ασγκαμπάτ σημαίνει «πόλη της αγάπης». Δεύτερη ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: Πριν από τρία χρόνια, ο πρόεδρος Μπερντιμουχαμέντοφ είχε κάνει δώρο ένα τέτοιο κουτάβι στον εγγυητή της επανεκλογής του, τον πρόεδρο Πούτιν. Πολύ λίγη αγάπη ή υπερβολική αγάπη; Υπάρχει άραγε ένα μέτρο στις υπερβολές ένθεν κακείθεν όταν πρόκειται για τα σκυλιά μας;
Σε μια αγορά που άγγιξε το 2020, χρονιά κορωνοϊού και οικονομικής δυσπραγίας, τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια στις ΗΠΑ, οι άνθρωποι δείχνουν να μη φείδονται εξόδων όταν πρόκειται για τη δεύτερη αγαπημένη ασχολία τους στο λοκντάουν, τα κατοικίδιά τους. Είναι όμως αυτό ένδειξη ενδιαφέροντος και μέριμνας; Είναι αγάπη;
Ο Στάνλεϊ Κόρεν, καθηγητής της Ψυχολογίας και σπουδαίος μελετητής της σχέσης που αναπτύσσουν οι άνθρωποι με τα ζώα τους, γράφει σχετικά: «Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι εκδηλώνουν ενδιαφέρον για τα ζώα τους. Βασικά, δύο κατηγορίες εξόδων. Η πρώτη κατηγορία αφορά την εικόνα. Στις ΗΠΑ, φέτος, οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες σκύλων ξόδεψαν πάνω από 80 δολάρια κατά μέσο όρο για υπηρεσίες περιποίησης. Και πάνω από 110 δολάρια για παιχνίδια! Η δεύτερη κατηγορία αφορά την ουσιαστική μέριμνα. Στην κατηγορία αυτή, είχαμε μια μικρή αύξηση στις τροφές, αλλά σημαντική μείωση στην ιατρική φροντίδα. Οι άνθρωποι, εν μέσω πανδημίας, αποφάσισαν, ως μια συλλογική μονάδα, ότι θέλουν να δείχνουν καλύτεροι ιδιοκτήτες, χωρίς απαραίτητα να γίνουν καλύτεροι ιδιοκτήτες».
Πόση αγάπη είναι λοιπόν αρκετή; Όσο περισσότερη μπορείτε να προσφέρετε, όταν πρόκειται για το άυλο αγαθό της φυσικής σας παρουσίας. Και αν μιλάμε για χρήμα, καλύτερα ξοδέψτε το εκεί που μετράει. Σε καλύτερης ποιότητας φαγητό και συχνότερες επισκέψεις στον κτηνίατρο. Που πρέπει να είναι ο δεύτερος καλύτερος φίλος του καλύτερου φίλου σας.■